نشریه مهندسی معدن (Jun 2021)
کاهش ریسک ناشی از عدم قطعیت عیار در برنامه‌ریزی تولید معدن مس رگه‌ای
Abstract
پیاده‌سازی رویکردهای شبیه‌سازی حالات مختلف عدم قطعیت پارامترهای کلیدی، در برنامه‌ریزی تولید معادن، ضمن افزایش دقت خروجی‌های مرحله طراحی، موجب حداکثر‌سازی ارزش خالص فعلی طرح نهایی استخراجی با درجه اطمینان بالا می‌شو.د. رویکرد "حداکثر پتانسیل بالادست و حداقل ریسک پایین‌دست" از جمله ابزارهای محاسباتی کاهش ریسک عدم قطعیت عیاری در برنامه‌ریزی تولید معادن است. بر مبنای این رویکرد، در طرح انتخاب‌شده نهایی، دستیابی به معیارهای اقتصادی کلیدی معدن با هرگونه توزیع عیاری ذخیره محقق شود و هم‌زمان با کاهش ریسک عدم تحقق معیارهای ارزیابی طرح، پتانسیل‌های بالادست ذخیره از جمله احتمال بیشتر بودن ذخیره از میزان پیش‌بینی‌شده، رعایت شود. در این تحقیق با توجه به حساسیت بالای میزان ذخیره استخراجی معادن رگه‌ای به پارامترهای مدل‌سازی و نیز توجیه اقتصادی به فاکتورهای فنی و اقتصادی تولید، تغییراتی در معیارهای ارزیابی روش یاد شده برای ذخیره مس رگه‌ای تکنار، ابتدا ۱۰ مدل مختلف توزیع عیاری ذخیره با ابزار شبیه‌سازی گوسی در نرم‌افزار دیتاماین ساخته شد و با ایجاد کاواک‌های لانه‌ای برای هر مدل عیاری به کمک الگوریتم لرچ- گروسمن و بهینه‌سازی محدوده‌های نهایی استخراجی در نرم‌افزار ویتل به عنوان رویه‌های کاواک ایجاد شد. سپس با قرارگیری هر توزیع عیار شبیه‌سازی‌شده درون رویه کاواک‌های دیگر به عنوان سناریوهای مختلف محدوده و توزیع عیار معدن، محاسبه پتانسیل بالادست و ریسک پایین‌دست در طرح‌های واجد شرایط بر اساس دو معیار فنی و اقتصادی تامین ۹۵ هزار تن بار ورودی سالیانه با احتمال تحقق ۸۰ درصد و همچنین توانایی بازگشت سرمایه ۱/۳ میلیارد تومان هزینه توسعه فاز دوم خط فرآوری انجام گرفت و طرح ۲ به عنوان طرح اولویت‌دار انتخاب شد. ذخیره قابل‌استخراج معدن برابر ۷۱ هزار تن با عیار متوسط ۵۲/۰ درصد مس برآورد شد که در مقایسه با ۳۷۵ هزار تن پیش‌بینی‌شده در طرح پیشین بر مبنای ذخیره توده‌ای این معدن بسیار کمتر است.
Keywords
