اثربخشي روش مداخله‌اي شن‌بازي درماني بر رشد ادراک حرکتي- بينایي کودکان ناتوان ذهني آموزش‌پذير

Abstract

مقدمه: کودکان احتياج به بازي دارند. بازي، تفکر و شيوه اظهار وجود آن‌ها است. ازجمله بازي‌هاي مورد علاقه کودکان که شاید موجب رشد آن‌ها خواهد شد، شن‌بازي است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي روش مداخله‌اي شن‌بازي درماني (Sandplay therapy) بر رشد ادراک حرکتي- بينایي (Visuo motor perception) کودکان ناتوان ذهني آموزش‌پذير (Educable children) بود. مواد و روش‌ها: روش تحقیق تجربی (طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه شاهد) بود. نمونه‌هاي اين پژوهش شامل 32 دانش‌آموز با ناتواني ذهني آموزش‌پذير بودند. ابتدا از ميان شش ناحيه آموزش‌پذير شهر اصفهان يک ناحيه به طور تصادفي و از ميان اين ناحيه يک مدرسه دو نوبته (دخترانه/ پسرانه) به طور تصادفي انتخاب گردید. بدين ترتيب تعداد 32 نفر از ميان دانش‌آموزان اين دو مدرسه از پايه‌هاي تحصيلي پيش‌دبستاني، اول، دوم و سوم به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس اين تعداد نمونه به طور تصادفي در دو گروه 16 نفري مورد و شاهد شامل 8 دختر و 8 پسر قرار داده شدند. ابزار پژوهش عبارت از آزمون رشد شناختي- تشخيصي Kay بود. سپس کودکان ناتوان ذهني آموزش‌پذير گروه مورد طي 10 جلسه 45 دقيقه‌اي شن‌بازي درماني را در مدرسه دريافت کردند. یافته‌ها: روش مداخله‌اي شن‌بازي درماني بر رشد ادراک حرکتي- بينایي اين کودکان مؤثر بود (0/001 > P). ضمن اين که بين دو گروه دختر و پسر در نمرات پس‌آزمون رشد ادراک حرکتي- بينایي بعد از مداخله شن‌بازي تفاوت معنی‌داري مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتايج اين پژوهش نشان داد که روش مداخله‌اي شن‌بازي درماني قادر است رشد ادراک حرکتي- بينایي کودکان ناتوان ذهني آموزش‌پذير را افزايش دهد، بنابراین استفاده از این روش به عنوان روشی در بهبود بخشی از مشکلات مربوط به رشد ادراک حرکتی- بینایی این کودکان پیشنهاد می‌شود. کلید واژه‌ها: شن‌بازي درماني، رشد ادراک حرکتي- بينایي، کودکان ناتوان ذهني آموزش‌پذير