مقایسه خود - کارآمدی ادراک شده در تعامل اجتماعی با همسالان در بین گروهی از دانش آموزان دختر و پسر دوره راهنمایی

Abstract

مقیاس خود - کارآمدی کودکان در روابط اجتماعی با همسالان، توسط 369 نفر (186 دختر و 183 پسر) از دانش آموزان کلاس های اول تا سوم دوره راهنمایی تکمیل گردید. نتایج، بیانگر احراز خصوصیات روان سنجی مقیاس مورد استفاده، برای سنجش خود - کارآمدی در دانش آموزان بود. ضریب پایایی کل مقیاس، 0.87، خرده مقیاس تعارض، 0.83، و خرده مقیاس بی تعارض، 0.78 بود. پسران نسبت به دختران از نظر نمره کل مقیاس خود - کارآمدی در سطح بالاتری قرار داشتند (P=0.0001، t=6.47). در مقایسه دختران و پسران از نظر میانگین نمره خرده مقیاس تعارض، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (N.S، t=1.63)، اما پسران در موقعیت بی تعارض، خود - کارآمدی بیشتری نسبت به دختران گزارش کردند (P=0.007، t=8.68). علاوه بر بررسی تفاوت های کلاسی از نظر خود - کارآمدی ادراک شده، بحث از یافته های مطالعه حاضر در پرتو سایر پژوهش های مرتبط و ارایه پیشنهادهایی برای انجام پژوهش های بیشتر، این مقاله را به پایان می رساند.

Keywords

• خود
• کارآمدی
• تعامل اجتماعی
• نوجوانان
• تفاوت های جنسیتی