شبیه‌سازی تغییرات دما و بارش ایستگاه سینوپتیک تبریز طی دوره (2100-2010) با استفاده از ریزمقیاس نمایی آماری (SDSM) و خروجی مدل CanESM2

Abstract

مدل‌های GCM به‌طور وسیع برای ارزیابی تغییر اقلیم در یک مقیاس جهانی استفاده می‌شود؛ اما خروجی این مدل‌ها برای ارزیابی تغییرات اقلیمی در سطح محلی و منطقه‌ای کافی و دقیق نیست. در این مقاله با استفاده از مدل SDSM خروجی مدل تغییر اقلیم canESM2 را در منطقه مورد مطالعه به‌وسیله داده‌های مشاهداتی ایستگاه تبریز که دارای آمار بلندمدت اقلیمی است، ریزمقیاس نموده و با در نظر گرفتن سناریوهای تغییر اقلیم RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5برای دوره‌های آیندۀ 2039-2010، 2069-2040 و 2099-2070 تغییر اقلیم منطقه مورد نظر، مورد ارزیابی قرار گرفته است. مشاهدات روزانه حداقل و حداکثر دما، بارش برای دوره پایۀ 1990-1960 به عنوان ورودی وارد مدل شده است. نتایج خروجی مدل ریزمقیاس نشان می‌دهد که در دوره‌های آینده دما در ایستگاه تبریز بر اساس سه سناریوی مورد بررسی افزایش خواهد یافت. این افزایش برای دوره 2069-2040 و 2099-2070 محسوس‌تر خواهد بود. در ایستگاه تبریز به‌طورکلی بارش در سه سناریوی مورد بررسی برای دو دوره 2039-2010 و 2099-2070 کاهش و برای دوره 2069-2040 افزایش می‌یابد. همچنین بارش به‌طورکلی در فصل زمستان افزایش و بقیه فصول با کاهش بارش مواجه خواهد بود. تغییرات میانگین حداقل دمای ایستگاه تبریز در کلیه ماه‌ها به‌غیراز ماه نوامبر و دسامبر در دوره‌های آینده افزایش داشته است. حداقل دما در سه سناریوی مورد بررسی برای سه دوره مورد مطالعه افزایش می‌یابد. همچنین حداقل دما به‌طورکلی در تمام فصول افزایش می‌یابد که در فصل تابستان تا 8 درجه نیز افزایش دما مشاهده می‌گردد.

Keywords

• بارش
• دما
• تغییر اقلیم
• تبریز