مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Oct 2016)
مقایسه‌ی دز دریافتی تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای مسؤول تزریق و تصویربرداری در اسکن قلب
Abstract
مقدمه: بیشتر مواد پرتوزای مصرفی در پزشکی هسته‌ای، گامازا هستند و گاما دارای برد به نسبت زیادی می‌باشد. بنابراین، تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای، در معرض پرتوگیری خارجی می‌باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دز دریافتی تکنولوژیست‌های پزشکی هسته‌ای در زمان تزریق رادیوداروی MIBI-99mTC (Tc-99m 2 methoxy-isobutyl-isonitrile) و زمان تصویربرداری اسکن قلب بود. روش‌ها: این مطالعه، بر روی تکنولوژیست پزشکی هسته‌ای در بیمارستان چمران انجام گرفت. این بررسی به کمک دزیمتر جیبی دیجیتالی که توسط سازمان انرژی اتمی کالیبره گردیده بود انجام شد. دزیمتر، در حالت دز بر حسب میکروسیورت قرار داده شد. دزیمتری در هنگام تزریق رادیوداروی MIBI-99mTC به بیمار و هنگام تصویربرداری از بیمار انجام گرفت. داده‌ها پس از جمع‌آوری، با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Excel آنالیز گردید. یافته‌ها: میزان دز دریافتی تکنولوژیست‌ها در هنگام تزریق MIBI-99mTC و تصویربرداری اسکن قلب به ترتیب 073/0 ± 360/0 و 070/0 ± 240/0 میکروسیورت به ازای هر اسکن قلب بود. نتیجه‌گیری: مقادیر دز دریافتی، تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. دز دریافتی تکنولوژیست مسؤول تزریق رادیودارو، 30 درصد بیشتر از تکنولوژیست مسؤول تصویربرداری از بیمار بود. بنابراین، نیاز به چرخش شیفت‌های کاری تکنولوژیست‌ها ضروری می‌باشد.
