مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار (Oct 2020)
مقایسة تأثیر شدت‌های متفاوت انقباض درون‌گرا و برون‌گرا بر الگوی فعالیت عضلات سینرژیک چهارسر ران
Abstract
زمینه و هدف تقویت انتخابی عضلات سینرژیک چهارسر ران، اهمیت بسزایی در بهبود عملکرد این عضله و به‌ویژه در پیشگیری از سندرم کشککی رانی دارد. بنابراین هدف تحقیق حاضر، بررسی الگوی فعالیت عضلات پهن داخلی و پهن خارجی در پاسخ به شیوه انقباضی درون‌گرا با شدت زیربیشینه و انقباض برون‌گرا با شدت فوق‌بیشینه بود. مواد و روش‌ها 12 دانشجوی پسر 2±21سال، قد 12±173 سانتی متر و وزن 8±71 کیلوگرم، بصورت تصادفی در دانشگاه بجنورد انتخاب شدند. فعالیت عضلات چهار سر ران در حین انقباض با شدت های مختلف، با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری05/0 p<انجام گردید. یافته‌ها میزان فعالیت الکترومیوگرافی عضلات با افزایش بار کار در انقباض برون‌گرا، به طور معنی‌داری نسبت به انقباض درون‌گرا افزایش می‌یابد که احتمالاً بیانگر این موضوع می‌تواند باشد که تمرینات مقاومتی فزاینده با استفاده از انقباض فوق‌بیشینه برون‌گرا مؤثرتر از انقباض زیربیشینه درون‌گرا برای ایجاد پاسخ‌های عصبی عضلانی هستند. نتیجه‌گیری یک اثر متقابل معنی‌دار بین نوع عضله و شدت انقباض برای فعالیت الکترومیوگرافی عضلات وجود دارد؛ به طوری که در شدت زیربیشینه، میزان فعالیت الکترومیوگرافی پهن داخلی نسبت به پهن خارجی به طور معنی‌داری بیشتر بود ولی در شدت فوق بیشینه، چنین تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد که می‌تواند بیانگر امکان تقویت انتخابی عضله پهن داخلی در شدت زیربیشینه باشد که برای پیشگیری از سندرم کشککی رانی، از اهمیت بسزایی برخوردار است.
