Podejście mozaikowe w badaniu normatywnych kontekstów dzieciństwa

Abstract

Wśród wielu perspektyw badania przestrzeni dzieciństwa na uwagę zasługuje interesujące poznawczo zagadnienie eksploracji tego fragmentu rzeczywistości społecznej, który nazywamy „dzieciństwem dzieciństwa”. Interesujące studia na ten temat zaprezentowała Alison Clark, nazywając je podejściem mozaikowym (the Mosaic Approach). Owo oryginalne podejście badawcze opiera się na dowartościowaniu kompetencji dzieci przeżywających swoje dzieciństwo, będących głównymi podmiotami, dzięki którym „dorosły” badacz pozyskuje wiarygodne źródło informacji. Dzieci postrzegane są jako eksperci ich własnego życia. To dzięki nim otrzymujemy wiedzę o tym, jakie znaczenia, wartości oraz doświadczenia życia codziennego budują przestrzeń ich dzieciństwa. W tej strategii badawczej szczególnego znaczenia nabiera aktywne słuchanie i proces rozumienia dzieci poprzez wszystkie dostępne ich wytwory. Poniższy artykuł przedstawia ujęcie teoretyczne proponowane przez A. Clark, które wykorzystała ona w procesie poszukiwań znaczeń, jakie dzieci w wieku przedszkolnym nadają prawu pozytywnemu współtworzącemu przestrzeń ich dzieciństwa.

Keywords

• prawo
• podejście mozaikowe
• dzieciństwo
• metodologia
• dziecko