اثرات حکمروایی خوب بر زیست پذیری سکونتگاه های پیراشهری در دهستان آدران

Abstract

هدف از پژوهش حاضر تحلیل اثرات حکمروایی خوب بر زیست­پذیری روستاهای پیراشهری در دهستان آدران است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی از نوع همبستگی و به روش توصیفی- تحلیلی انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش برابر با 5831 نفر و 2107 خانوار از ساکنان مناطق روستایی دهستان آدران انتخاب گردیده است. از مجموع جمعیت دهستان با استفاده از فرمول کوکران 365 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار مورد سنجش پرسشنامه محقق­ساخته بود تمامی نمونه‌ها تصادفی انتخاب‌شده است. میزان آلفای کرونباخ برای متغیر حکمروایی 87/0 و زیست­پذیری 89/0 محاسبه شد. نتایج نشان داد وضعیت شاخص‌های حکمروایی خوب در دهستان آدران نامطلوب(59/2) و وضعیت شاخص­های زیست­پذیری تا حدودی نسبتاً مطلوب (77/2) است. جهت تبیین رابطه دومتغیر از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد و نتایج نشان داد رابطه قوی بین تمام شاخص­های حکمروایی خوب و زیست­پذیری برقرار است. در این بین متغیرهای عدالت محوری، مسئولیت‌پذیری، قانون­محوری به ترتیب دارای بیشترین رابطه و متغیر شفافیت دارای کمترین رابطه با زیست­پذیری بودند. می­توان این‌گونه عنوان کرد رعایت عدالت از جانب مدیران محلی با استفاده از الگوی حکمروایی خوب باعث توزیع برابر امکانات و بهبود زیست­پذیری و افزایش کیفیت زندگی هرچه بیشتر در مناطق روستاهای پیراشهری منطقه مورد مطالعه شده است. شفافیت باید نزد مدیران افزایش پیدا کند و مردم در جریان طرح­ها و تخصیص بودجه قرار داده شوند. در پایان با توجه به نتایج پژوهش برای کمک به چالش­های موجود پیشنهاد‌هایی ارائه گردید.

Keywords

• حکمروایی
• زیست پذیری
• سکونتگاه های پیراشهری
• دهستان آدران