ارزیابی تأثیر تمرین حفظ تعادل بر روی بهبود پایداری بیماران مولتيپل‌اسكلروزيس با استفاده تحلیل غیرخطی سمپل‌انتروپی

Abstract

مقدمه: از بین رفتن غلاف میلین در بیماران مولتيپل‌اسكلروزيس (MS) باعث بروز مشکل در انتقال پیام‌های عصبی می‌شود و در نتیجه موجب اختلال در سیستم عصبی-عضلانی ازجمله اختلال در حفظ تعادل شخص بیمار می‌گردد. اندازه‌گیری و ارزیابی نوسانات مرکز ثقل بدن در طی فعالیت‌های گوناگون روش کارآمدی جهت بررسی سیستم عصبی-عضلانی و حفظ تعادل شخص می‌باشد چرا که تغییرات پیچیدگی نشانه‌ای از تولید اطلاعات از نوسانات وضعی است. این امر با کمک معیار انتروپی امکان پذیر می‌باشد و می‌توان با استفاده از آن میزان پیچیدگی سینماتیک بدن را بررسی کرد. مواد و روش‌ها: در این بررسی سیگنال تغییرات مرکز ثقل بدن، از 20 شخص مبتلا به بیماری ام.اس، پیش از 24 جلسه تمرینات حفظ تعادل و پس از آن ثبت شد. این تغییرات با دو روش تحلیل انتروپی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: پس از 12 هفته انجام تمرینات، نتایج هر دو روش تحلیل، افزایش معنادار میزان انتروپی محاسبه شده از نوسانات مرکز ثقل بیماران را نشان داد (افزایش پیچیدگی در سیگنال ثبت شده). این افزایش برای حفظ تعادل در صفحه داخلی-خارجی (فرونتال) بیشتر از صفحه قدامی-خلفی (ساژیتال) بود (به ترتیب با 910/2- t=، 009/0=Pvalue و 331/2-=t و 031/0= Pvalue) نتیجه‌گیری: افزایش مقدار انتروپی بدست آمده، نشان‌دهنده تأثیر تمرینات بر روی بهبود تعادل در بیماران می‌باشد. در نتیجه، این نوع تمرینات به عنوان یک روش مداخله تأثیرگذار برای بهبود تعادل بیماران ام.اس پیشنهاد می‌شود. کلمات کلیدی: سمپل‌انتروپی، مولتيپل‌اسكلروزيس، تمرینات حفظ تعادل، مکان هندسی مرکز ثقل بدن