مقایسه‌ی تاثیر رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و آرام سازی کاربردی بر میزان نگرانی و علایم اختلال اضطراب فراگیر

Abstract

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر (GAD) با کاهش کیفیت زندگی و هم­زمانی بالا با سایر اختلالات خلقی و اضطرابی همراه است. رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش (ABBT)، یکی از درمان­های جدید معرفی شده در درمان این اختلال است. به منظور بررسی اثربخشی این درمان، در پژوهش حاضر به مقایسه­ی ABBT با پرکاربردترین درمان روان­شناختی GAD یعنی آرام­سازی کاربری (AR) پرداخته شده است. روش­کار: تعداد 32 آزمودنی زن با تشخیص اصلی اختلال اضطراب فراگیر از سوی مطب­های روان­پزشکی سطح شهر اصفهان ارجاع گردیدند. پس از اجرای مصاحبه­ی ساختاریافته­ی بالینی، 24 آزمودنی به طور تصادفی در دو گروه رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش و آرام­سازی کاربردی قرار گرفتند که در مرحله­ی پس‌آزمون در هر گروه 9 نفر باقی ماندند. هر دو گروه، درمان دارویی مشابهی دریافت می­کردند. گروه­های درمانی، 12 جلسه­ی هفتگی درمان به مدت سه ماه دریافت کردند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پرسش­نامه‌های GAD-7 و نگرانی پن-استیت در مورد دو گروه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس چندگانه با کنترل متغیرهای مداخله‌گر انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد در مرحله پس‌آزمون، شدت علایم GAD و نگرانی در دو گروه ABBT و آرام­سازی کاربردی تفاوت معنی‌داری ندارد (05/0P>). نتیجه­گیری: در زمینه­ی درمان اختلال اضطراب فراگیر، رفتاردرمانی مبتنی بر پذیرش، تفاوت معنی­داری با درمان آرام­سازی کاربردی ندارد.

Keywords

• آرام سازی
• اختلال اضطراب فراگیر
• پذیرش
• رفتاردرمانی
• نگرانی