Menopause Review (Dec 2011)
Wpływ progesteronu i 17β-estradiolu na aktywność jednojądrzastych komórek krwi obwodowej
Abstract
Wstęp: Hormony płciowe mogą wpływać na aktywność komórek układu odpornościowego, szczególnie nalimfocyty i monocyty. Cel pracy: Celem pracy było zbadanie w warunkach hodowli komórkowej aktywności jednojądrzastychkomórek krwi obwodowej (peripheral blood mononuclear cell – PBMC), po stymulacji progesteronemi 17β-estradiolem. Miarą aktywności PBMC było stężenie produkowanego przez te komórki transformującegoczynnika wzrostu beta (transforming growth factor β – TGF-β), który stanowi ważny czynnik biorący udział w regulacjii przebiegu cyklu menstruacyjnego i implantacji. Materiał i metody: Materiał do badań stanowiły PBMC izolowane z krwi 25 dawców. Uzyskane komórkihodowano przez 48 godz. w samym podłożu oraz w podłożu z dodatkiem różnych stężeń (1 ng/ml, 5 ng/ml,10 ng/ml) progesteronu i 17β-estradiolu. Stężenie TGF-β w supernatancie z hodowli PBMC oznaczano metodąimmunoenzymatyczną ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay). Wyniki: Analiza otrzymanych wyników wykazała, że po stymulacji zarówno progesteronem, jaki 17β-estradiolem, aktywność sekrecyjna PBMC zmieniała się. Wraz ze zwiększeniem stężenia progesteronu,stężenie TGF-β było istotnie statystycznie większe w porównaniu z hodowlą komórek niestymulowanych(p < 0,0001). Natomiast zwiększoną istotnie statystycznie sekrecję badanego parametru przez PBMC obserwowanodopiero po stymulacji komórek 17β-estradiolem o stężeniu 5 ng/ml (p < 0,0001). Wnioski: Progesteron i 17β-estradiol wykazują wpływ na aktywność PBMC. Zwiększoną aktywność tychkomórek obserwuje się po stymulacji większymi stężeniami hormonów, co znacznie wpływa na sekrecję TGF-β.
