تربیت اسلامی (Mar 2020)
مطالعه تاریخی کاربست شیوههای آموزشی در خطب امیرالمؤمنین (ع)
Abstract
خطابه یا «سخنرانی» از قدیمیترین روشهای آموزشی است؛ روشی که در ادغام با سایر روشهای آموزشی، میتواند به روش فعال در آموزش تبدیل شود؛ مسئلهای که در خطب امیرالمؤمنین(ع) قابلاثبات است؛ چراکه ایشان مطالب مورد نظر خویش را در ترکیب روشهای متنوع آموزشی ارائه میفرمود؛ بر این اساس دو پرسش شکل میگیرد: 1. امیرالمؤمنین (ع) در خطب خویش از چه شیوههای آموزشی استفاده کرد؟ 2. هرکدام از شیوههای مورد استفاده حضرت ناظر به چه راهبرد آموزشی بود؟ با رجوع به منابع تاریخی و نهجالبلاغه از یکسو و تلفیق دادههای تاریخی با تحلیلهای آموزشی از سوی دیگر، و بر مبنای روش توصیفی−تحلیلی، این نظر قابل ارائه است که امام به بهترین صورت از فن خطابه جهت آموزش عمومی استفاده فرمود تا مطالب برای مستمعینی که قادر به درک احتجاجات پیچیده نبودند قابل فهم ارائه شود؛ در این راستا شیوههای متعدد و متنوعی چون پرسش و پاسخ، مباحثه، عقلگرایی و تفکر، سازماندهی مطالب و... را به منظور دوسویه کردن فضای جلسه، تسهیل و تسریع یادگیری به کار گرفت که به فعال شدن ذهن مستمع، منظم کردن اندیشه او و نیز استدلالی کردن قوای تفکر وی منجر میشد.
Keywords