Ṭibb-i Tavānbakhshī (Feb 2000)
مقایسه تأثیر تمرینات منتخب تیآر ایکس و ایروفیتنس بر عملکرد ثبات مرکزی بیماران مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس
Abstract
مقدمه و هدف مولتیپلاسکلروزیس (اِماِس) یکی از شایعترین بیماریهای مخرب سیستم عصبی پیشرونده است که به ناتوانی و اختلال در تحرک و کاهش ظرفیت عملکردی افراد مبتلا منجر میشود. در فرایند توانبخشی ویژه بیماران مبتلا به اماس، ورزش، ابزاری ایمن، مؤثر و کارآمد به حساب میآید. بهکارگیری تمرینات مقاومتی یکی از مداخلههای ورزشی است که همواره مورد توجه محققین در فرایند توانبخشی بیماران مبتلا به اماس بوده است. در همین راستا در سالهای اخیر، یکی از شیوههای تمرینی رایج در توانبخشی و ارتقای عملکرد بیماران مختلف، تمرینات ثبات مرکزی بوده که بهعنوان توانایی در کنترل موقعیت تنه روی لگن جهت تولید و انتقال مؤثر نیرو به بخشهای انتهایی بدن در طول فعالیتهای مختلف تعریف شده است. مطالعات اخیر در حیطه توانبخشی بر تمرینات عملکردی با استفاده از وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه و تمرینات به کمک ابزارها و تجهیزات ناپایدار که به فعالیتهای روزمره افراد شباهت دارند، تأکید دارند. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر تمرینات منتخب تیآر ایکس و ایروفیتنس (هوازی) بر عملکرد ثبات مرکزی بیماران مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس بود.مواد و روشها تعداد30 نفر از زنان مبتلا به مولتیپلاسکلروزیس مراجعهکننده به انجمن اماس اصفهان در دامنه سنی 20 تا 50 سال و با نمره مقیاس ناتوانی گسترشیافته بهصورت هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی و مساوی به دو گروه آزمایش تقسیم شدند. آزمودنیهای دو گروه برای مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرینات تیآر ایکس و ایروفیتنس را انجام دادند. عملکرد ثبات مرکزی از طریق تست استقامت سورنسون، تست لترال و تست پلانک اندازهگیری شد. در تحلیل دادهها از آزمونهای تی همبسته و تی مستقل استفاده شد.یافتهها یافتههای تحقیق نشان داد تمرینات منتخب تیآر ایکس و ایروفیتنس بر بهبود عملکرد ثبات مرکزی بیماران مبتلا به اماس تأثیر معناداری داشته است (P<0/05)، البته تمرینات تیآر ایکس باعث بهبود بیشتر عملکرد ثبات مرکزی نسبت به تمرینات ایروفیتنس شد (P<0/05).ذ با توجه به نتایج میتوان گفت برای استفاده از این تمرینات (تمرینات منتخب تیآر ایکس و ایروفیتنس) برای بیماران مبتلا به اماس نیاز به مطالعات بیشتری است.
Keywords