اثرات گردشگری درتحولات سکونتگاه‌های پیراشهری شهرستان ایذه

Abstract

برخی از روستاهای پیراشهری به دلیل ظرفیت‌ها و جاذبه‌های گردشگری، از جایگاه مناسبی برخوردار هستند. این جایگاه به‌واسطه اثرات توسعه گردشگری است. شناخت بهتر این اثرات می‌تواند به توسعه این روستاها و شهر حوزه نفوذ منجر شود. هدف این تحقیق بررسی اثرات گردشگری در تحولات سکونتگاه‌های پیراشهری به‌صورت مطالعه موردی، روستای گردشگری کولفرح در شهرستان ایذه است.‌تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی با استفاده از ابزار پرسش‌نامه است. جمعیت روستا بالغ بر 1189 نفر بوده که حجم نمونه 290 نفر محاسبه و پرسشگری در این روستا انجام شد. آلفای کرونباخ بیشتر از 70/0 محاسبه شد. ­نتایج آزمون پارامتریک میانگین‌ها نشان داد‌ که بیش از 4/72 درصد افراد نسبت به ورود گردشگر به روستا رضایت‌مندی مناسبی دارند. همچنین این آزمون از افزایش درآمدها با میانگین 02/4 و ایجاد فرصت­های شغلی با میانگین 91/3 از مهم‌ترین دلایل نگرش مثبت مردم به گردشگری اشاره دارد. آزمون ویلکاکسون به معناداری تفاوت در ورود گردشگر از شهر ایذه، استان و استان‌های هم‌جوار به روستا، بعد از دهه 90 اشاره دارد. البته برای شاخص افزایش ورود گردشگر خارجی، این تفاوت وجود ندارد. نتیجه آزمون­تی تک­نمونه­ای در سطح معناداری کمتر از 05/0 نشان داد بیشترین اثر اجتماعی مربوط به کاهش مهاجرت و تثبیت جمعیت با میانگین 89/3 و افزایش خانه‌های دوم در روستا با میانگین 83/3 است. بیشترین تأثیر از نظر اقتصادی در سطح معناداری کمتر از 05/0 مربوط به شاخص افزایش فرصت‌های شغلی با میانگین 98/3 و گسترش مشاغل خدماتی با میانگین 61/3 بوده است. شاخص ورود دلالان شهری در بحث زمین با میانگین 51/3 به عنوان یکی از اثرات منفی اقتصادی گردشگری است. بیشترین اثر کالبدی گردشگری در روستا مربوط به شاخص نگهداری و مرمت آثار تاریخی با میانگین 13/4 است. بارونق گردشگری میزان تعاملات و پیوندهای روستایی­-شهری نیز افزایش‌یافته است

Keywords

• گردشگری
• تحولات مکانی ـ فضایی
• سکونتگاه های پیراشهری
• شهرستان ایذه