اثر‌بخشی دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بر شدت درد ادارکی، ترس از درد، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو در مردان با سندروم درد کشککی رانی: یک کارآزمایی بالینی دو سو کور تصادفی شده

Abstract

مقدمه: در بیماران با سندروم درد کشککی­رانی افتادگی لگن و والگوس داینامیک زانو وجود دارد که از جمله مکانیسم­های وقوع آن درد و ترس از درد گزارش شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر اثربخشی دوازده هفته تمرینات بازخورد عصبی بر شدت درد ادراکی، ترس از درد، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو در مردان مبتلا به سندروم درد کشککی­رانی است. مواد و روش ­ها: این مطالعه شامل 32 نفر بیمار مبتلا به سندروم درد کشککی­رانی است که بصورت تصادفی به دو گروه تجربی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) تقسیم شدند. برای ارزیابی درد از مقیاس­ آنالوگ بصری، ترس از درد از پرسشنامه ترس از درد مک نیل، افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک طی پایین آمدن از پله از دوربین و نرم افزار کینوا استفاده شد. گروه تجربی طی یک دوره دوازده هفته­ای، سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه تمرین بازخورد عصبی را انجام دادند و گروه کنترل طی این وهله زمانی تحت هیچ گونه مداخله درمانی قرار نگرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم افزار SPSS ورژن 21 و روش آماری کوواریانس استفاده شد. یافته ­ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده­ها نشان می­دهد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بهبودی معناداری در کاهش درد (001/0P= )، کاهش ترس از درد (004/0P= ) والگوس داینامیک زانو (005/0P= ) کسب کرده است و در زاویه افتادگی لگن بهبودی معناداری حاصل نشده است(45/0P= ). بحث و نتیجه­ گیری: به نظر می­رسد که افتادگی لگن و شاخص والگوس داینامیک زانو تحت تاثیر عوامل روانشناختی درد و شدت درد اداراکی باشند و شاخص والگوس داینامیک زانو نسبت به افتادگی لگن بطور معناداری تحت تاثیر شدت درد ادارکی و ترس از درد باشد که پس از دوازده هفته تمرین بازخورد عصبی بطور معنادرای زاویه آن کاهش یافته است.

Keywords

• سندروم درد کشککی‌رانی
• افتادگی لگن
• والگوس داینامیک زانو
• ترس از درد