بررسی رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با صبر در دانشجویان دانشگاه تهران

Abstract

سابقه و هدف: صبر یکی از روش‌های کنترل و بازداری رفتار در نظر گرفته می‌شود به‌گونه‌ای که به انسان این امکان را می‌دهد تا خودنظارتی و خود­تنظیمی بر رفتار داشته باشد. همچنین صبر همواره یکی از متغیّرهای سلامت ­روان شناخته شده است و پژوهشگران نیز بر ارتباط بین سبک دلبستگی به خدا و تا‌ب‌آوری با مؤلفه‌های سلامت‌ روان تأکید کرده‌اند. ازاین‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با صبر در دانشجویان دانشگاه تهران بود. روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش تمامی دانشجویان دختر و پسر مشغول به تحصیل دانشگاه تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که تعداد 196 نفر از دانشجویان گروه‌های علوم ‌انسانی، فنی و مهندسی، علوم ‌پایه و هنرهای ‌زیبا با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی ‌خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های دلبستگی به خدا، تاب‌آوری و واکنش در رخدادهای زندگی استفاده شد و داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون هم‌زمان تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن به خدا و تاب‌آوری با صبر رابطۀ مثبت و معنادار و بین سبک ‌دلبستگی ناایمن به خدا با صبر رابطۀ منفی و معناداری وجود داشت. همچنین سبک دلبستگی به خدا و تاب‌آوری ‌توانستند صبر را به‌طور معنا‌داری پیش‌بینی ‌کنند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده، افرادی که تاب‌آورتر هستند و سبک دلبستگی ایمن به خدا دارند در مقابل مشکلات صبر بیشتری دارند و افرادی که تاب‌آوری کمتر و سبک دلبستگی ناایمن به خدا دارند صبر کمتری نیز دارند. استناد مقاله به این صورت است: Ranjbar S, Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Hasani SS. The Relationship of Attachment to God and Resilience with Patience in the Students of the University of Tehran. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(2):58-71. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i2.31345

Keywords

• تابآوری، دانشجویان، دلبستگی، سلامت ‌روان، صبر