Fragiele ouderen: De identificatie van een risicovolle populatie

Abstract

De verwachting is dat de komende jaren het aantal fragiele nog zelfstandig wonende ouderen zal toenemen. Onduidelijk echter is wie precies die fragiele ouderen zijn. Met dit artikel wordt beoogd inzicht te verschaffen in het begrip ‘fragiliteit’ (frailty), zodat identificatie van deze risicovolle populatie gestalte kan krijgen. Daartoe is literatuuronderzoek gedaan naar conceptuele en operationele definities van fragiliteit. Het blijkt dat diverse auteurs fragiliteit op een continuüm plaatsen tegenover vitaliteit of robuustheid. Benadrukt wordt dat het proces van fragiliteit veranderd of omgekeerd kan worden. Fragiele ouderen hebben een groter risico op ongewenste uitkomsten zoals afhankelijkheid, ziekenhuisopnames, vallen en mortaliteit. De focus moet gericht worden op preventie van deze ongewenste uitkomsten. Na bestudering van de conceptuele en operationele definities kan geconcludeerd worden dat geen enkele definitie voldoet aan de criteria waaraan een succesvolle definitie van fragiliteit dient te voldoen. In de meeste definities ligt het accent sterk op fysieke verliezen bij ouderen. Dit kan leiden tot fragmentatie van zorg, met een gebrek aan aandacht voor de gehele persoon. In vervolgonderzoek zal getracht worden door middel van consensus een conceptuele en operationele definitie tot stand te brengen.

Keywords

• fragiliteit
• frailty
• identificatie
• ouderen
• preventie