مطالعه آزمایشگاهی سیلاب‌زنی آب هوشمند در یکی از مخازن کربناته جنوب کشور

Abstract

بخش بزرگی از سنگ‌های مخزن را سنگ‌های کربناته تشکیل می‌دهند که دارای پیچیدگی فراوانی هستند. مهم‌ترین چالش در بهره‌‌برداری نفت از مخازن کربناته که سبب کاهش میزان بازیافت نهایی نفت‌ خام می‌شود، باقی‌‌ماندن مقدار زیادی از نفت درون سنگ است. تکنیک‌های ازدیاد برداشت نفت نقش به‌سزایی در بهبود تولید نفت دارند. تزریق آب هوشمند به مخزن نفتی یکی از روش‌های جدید ازدیاد برداشت نفت است که با تنظیم و بهینه‌سازی ترکیب یون‌ها در آب تزریقی طراحی می‌شود. تزریق آب هوشمند به مخازن نفتی به‌دلیل هزینه کم نسبت به سایر روش‌های ازدیاد برداشت در صنعت نفت کاربرد زیادی دارد.هدف این مطالعه استفاده مناسب‌تر از روش تزریق آب برای افزایش راندمان تولید نفت از مخازن کربناته است. لذا در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی تأثیر غلظت‌های یون‌های منیزیم، سولفات و کلسیم در فرآیند ازدیاد برداشت به‌روش تزریق آب هوشمند برروی ضریب بازیافت نفت از سنگ کربناته پرداخته می‌شود. با مقایسه ضریب بازیافت ضریب بازیافت، "آب دوبار تقطیر شده" و "آب‌های حاوی یون‌های دو ظرفیتی" مشخص شد که حضور یون‌های دو ظرفیتی تأثیر مثبتی برروی ضریب بازیافت نفت از مخازن کربناته دارد. در ضمن با تغییر غلظت یون‌های دو ظرفیتی در آب‌های هوشمند طراحی شده در این مطالعه مشخص شد که افزایش غلظت منیزیم، سولفات و کلسیم باعث افزایش ضریب بازیافت نفت می‌شود. با مقایسه میزان ضریب بازیافت نهایی نفت مربوط به آب‌های هوشمند 4، 5 و 6 نسبت به آب هوشمند 3 مشخص شد که افزایش غلظت یون‌های Mg+2 و SO4-2 و Ca+2 باعث افزایش میزان ضریب بازیافت نهایی نفت به‌ترتیب از 55% به 7/57، 56 و 59% در سنگ‌های کربناته می‌شوند. به‌عبارت دیگر، افزایش غلظت یون کلسیم بیشترین تأثیر را برروی بازده نهایی نفت تولیدی و افزایش غلظت یون سولفات کمترین تأثیر را برروی بازده نفت تولیدی داشته است.

Keywords

• آب هوشمند
• مخازن کربناته
• ضریب بازیافت نفت
• ازدیاد برداشت
• تزریق آب