Wyznaczanie granicy płynności metodą Casagrandego i penetrometrem stożkowym

Abstract

W artykule przedstawiono wyniki badań laboratoryjnych granicy płynności (wL) gruntów spoistych wyznaczonej przy pomocy aparatu Casagrandego i penetrometru stożkowego dla stożków o kątach wierzchołkowych 60° i 30°. Badania przeprowadzono dla czterech podstawowych grup gruntów spoistych sklasyfikowanych ze względu na spoistość w odniesieniu do procentowej zawartości frakcji iłowej. Przeprowadzone badania wskazują, że dla gruntów spoistych o granicy płynności mniejszej od 50% różnice między granicą płynności wyznaczoną według metody Casagrandego a granicą płynności określoną stożkiem o kącie wierzchołkowym 60° są niewielkie (±3%). Dla gruntów spoistych o granicy płynności gruntu większej od 50% granica płynności wyznaczona metodą Casagrandego jest o 3–13% większa niż granica płynności określona stożkiem o kącie wierzchołkowym 60°, przy czym mniejszą różnicę uzyskano dla stożka o kącie 30°. W gruntach spoistych o zawartości frakcji iłowej mniejszej niż 5%, na przykład piaski gliniaste (clSa), ze względu na trudności w wykonaniu rowka, łatwiej wyznacza się granicę płynności przy pomocy penetrometru stożkowego niż metodą Casagrandego.

Keywords

• granica płynności
• wskaźnik plastyczności
• grunt spoisty
• penetrometr stożkowy
• aparat Casagrandego