Pizhūhish/hā-yi Falsafī- Kalāmī (Dec 2013)
در باب منطق مجاز بودن باور
Abstract
بنا بر نظریه هنجارینگی باور، مُقَوّمِ مفهومِ گرایش گزاره‌ای باور فهم این مطلب است که رابطه‌ای هنجارین میان عملِ ذهنی باور کردن و محتوای باور وجود دارد. مبحث نحوۀ صورت‌بندی رابطۀ هنجارینِ مذکور- که به طور خلاصه می‌توان آن را مبحث صورت‌بندی هنجارِ باور نیز نامید- بحثی است که به وفور در ادبیات فلسفی مربوطه بررسی شده است. در ادبیات فلسفیِ دو سه سال اخیر دو نحوه صورت‌بندی از هنجارِ باور مطرح شده است. نخست اینکه صدقِ یک گزاره شرط لازم برای مجاز بودن باور به آن گزاره است؛ دوم اینکه صدق یک گزاره شرط لازم و کافی برای مجاز بودن باور به آن گزاره است. در این مقاله- پس از شرحی مختصر از نظریه هنجارینگی باور و همچنین بررسی صورت‌بندی‌های قدیم‌ترِ هنجارِ باور- به نفع دیدگاه نخست و علیه دیدگاه دوم استدلال خواهم کرد.
Keywords
