Kompetencje interpersonalne młodzieży niedostosowanej społecznie Perspektywa społeczno-zawodowa

Abstract

Celem artykułu jest próba diagnozy poziomu kompetencji interpersonalnych młodzieży niedostosowanej społecznie. Poruszona problematyka jest wąskim wycinkiem obszaru kompetencji społecznych. Artykuł zawiera wyniki autorskich badań, które były prowadzone w jednym z młodzieżowych ośrodków wychowawczych wobec grupy nieletnich płci męskiej w normie intelektualnej. Badania prowadzono w nurcie podejścia ilościowego. Do ich realizacji wybrano metodę sondażu diagnostycznego opartą na technice testu. Narzędzie badawcze stanowił test standaryzowany, który umożliwił zbadanie ogólnych umiejętności komunikacyjnych, umiejętności w zakresie unikania błędów w komunikacji oraz błędów występujących w komunikacji werbalnej i niewerbalnej. Uzyskane wyniki pokazały, że ogólny poziom kompetencji interpersonalnych chłopców z placówki resocjalizacyjnej w zdecydowanej większości uplasował się na poziomie bardzo niskim, co tym samym potwierdziło postawioną hipotezę. Wysunięte na podstawie badań wnioski korespondują z tymi, które były efektem podobnych dociekań wobec młodzieży niedostosowanej społecznie. Prezentowany tekst to także przyczynek do głębszych refleksji nad perspektywą funkcjonowania jednostek niedostosowanych społecznie w sferze społeczno-zawodowej po opuszczeniu placówki i usamodzielnieniu się.

Keywords

• komunikacja interpersonalna
• młodzież niedostosowana społecznie
• kompetencje społeczne
• kompetencje interpersonalne
• resocjalizacja nieletnich