مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Aug 2015)
بررسی فراوانی علایم بالینی، دموگرافیك و آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوكلئوز عفونی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان
Abstract
مقدمه: سندروم منونوکلئوز عفونی، یک بیماری حاد است که اغلب در اثر عفونت اولیه با ویروس اپشتین‌بار ایجاد می‌شود. با توجه به شیوع بالا وگسترش جهانی این سندروم و طیف وسیع علایم بالینی و آزمایشگاهی آن و نیز محدود بودن مطالعات مربوط به آن در كشور، مطالعه‌ی حاضر در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد. روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی توصیفی بود که در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه‌ی آماری مورد مطالعه، بیماران با تشخیص نهایی بالینی و سرولوژیک سندروم منونوکلئوز عفونی بستری شده در بخش‌های عفونی اطفال و بزرگسالان این مرکز طی سال‌های 91-1380 بودند. كلیه‌ی بیمارانی که در طی این مدت در این بیمارستان بستری شده بودند، از نظر علایم بالینی، آزمایشگاهی و عوارض بررسی شدند. اطلاعات بیماران به وسیله نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در مجموع 49 بیمار، 25 نفر (51 درصد) مرد و 24 نفر (49 درصد) زن با میانگین سنی 6/9 ±2/21 سال و دامنه‌ی 44-3 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. عموم علایم و نشانه‌های مشاهده شده در این بیماران بر حسب گروه‌های سنی اختلاف معنی‌دار نداشت. تب (8/89 درصد)، گلودرد (6/81 درصد)، بلع دردناک (1/55 درصد) و لرز (9/42 درصد) شایع ترین علایم و فارنژیت اگزوداتیو (9/93 درصد)، لنفادنوپاتی موضعی (3/63 درصد) و اسپلنومگالی (7/34 درصد) شایع‌ترین نشانه‌ها در این بیماران بود. نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه، به نظر می‌رسد که شیوع علایم، نشانه‌ها و یافته‌های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوكلئوز عفونی در بیمارستان آموزشی الزهرای (س) اصفهان، مشابه آمارهای جهانی است. اما با توجه به نقایص این مطالعه و عدم وجود مطالعه‌ی مشابه در سطح کشور جهت مقایسه و نیز با توجه به محدود بودن این مطالعه به یک مرکز، لازم است جهت تعیین دقیق‌تر اپیدمیولوژی این سندروم، مطالعات وسیع‌تر در سایر مراکز کشور انجام گیرد.
