مقایسة تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی و تمرینات مقاومتی-تعادلی بر اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص‌توجه-بیش‌فعالی

Abstract

برنامه­های حرکتی طراحی‌شده برای کودکان دچار بیش­فعالی، به بهبود قابل‌مشاهده در مشکلات رفتاری آن‌ها منجر می­شود؛ بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسة تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی و تمرینات مقاومتی-تعادلی بر اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص­توجه-بیش­فعالی انجام شد. در پژوهش حاضر از روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح دو گروهی با گروه کنترل استفاده شد. 36 کودک پسر پنج تا 12 ساله (18 کودک پیش­دبستانی و 18 کودک دبستانی)­ ­با اختلال نقص­توجه-بیش­فعالی که به کلینیک توان‌بخشی ذهن‌آرا در شهر تهران مراجعه کرده بودند، به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی (تمرینات ادراکی-حرکتی) و (تمرینات مقاومتی-تعادلی) و گروه کنترل جایگزین شدند. برای غربالگری و جمع­آوری داده­ها از پرسش‌نامه کانرز والدین (1998) و سیاهة رفتاری کودکان (CBCL) (2001) استفاده شد و نتایج با روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. نتایج نشان داد که تأثیر تمرینات ادراکی–حرکتی و مقاومتی-تعادلی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص توجه-بیش­فعالی معنادار بود (0.001> P)، اما براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، بین دو گروه آزمایشی در کاهش اختلالات رفتاری تفاوت معنادار وجود نداشت ( 0.005P). براساس نتایج پژوهش می­توان گفت که فعالیت­های حرکتی با تأکید بر تمرینات ادراکی-حرکتی و مقاومتی-تعادلی می­توانند باعث کاهش اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص­توجه- بیش­فعالی شوند و استفاده از این برنامه­ها در درمان این کودکان پیشنهاد می‌شود.

Keywords

• ادراکی-حرکتی
• مقاومتی–تعادلی
• اختلال رفتاری
• بیش‌فعالی