BİR ÜNİVERSİTE HASTANESİNDE HEMŞİRELERİN "ZOR HASTA" OLARAK TANIMLADIKLARI HASTALARLA İLETİŞİM DAVRANIŞLARININ İNCELENMESİ

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, hemşirelerin “zor hasta” olarak tanımladıkları hastaların özelliklerinin belirlenmesi, bu durumun nedenlerinin ve bu hastalar karşısındaki hemşirelerin iletişim davranışlarının incelenmesidir.Yöntem: Bu tanımlayıcı araştırma, İç Anadolu Bölgesi’ndeki bir ilimizdekibir özel üniversitenin hastanesinde, fizik tedavi ve rehabilitasyon ve geriatrive psikolojik rehabilitasyon merkezlerinde yürütülmüştür. Toplam 154 hemşire araştırmaya katılmıştır. Veri toplama formu, literatürden yararlanılarakoluşturulmuş, uzman görüşü alınarak ve ön uygulama yapılarak kullanılmıştır. Verilerin analizinde yüzdelik test, Ki kare testleri kullanılmıştır. Bulgular: Hemşirelerin, % 74.7’si hastalarıyla iletişim sorunu yaşadıklarınıbelirtmişlerdir. İletişim sorunu yaşayan hemşirelerin; % 84’ü söylenen, kızan ve bağıran hastaları; % 81.6’sı tedaviyi reddeden hastaları; % 87.2’siçok ağrısı olan, sürekli bağıran hastaları; %84’ü sürekli bir şeyler isteyen,sorular soran ve hemşireyi yanına çağıran hastaları zor hasta olarak tanımlamış ve iletişim kurmakta güçlük yaşadıklarını belirtmişlerdir. Bu sonuçlaristatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Hemşirelerin zor hastalara yönelikiletişim davranışları incelendiğinde; tedaviyi reddeden % 56.5 , terminaldönemde olan % 52.6 , ağrısı olan %56.5 ve özel hayatla ilgili soru soran hastalara % 57.8 yanlış yaklaşımlarda bulundukları belirlenmiştir. Sonuç: Araştırma sonucunda hemşirelerin büyük bir çoğunluğunun, hastalarla iletişim kurmakta güçlük yaşadıklarını ve hastalarla iletişimlerindeyanlış yaklaşımlarda bulundukları ortaya çıkmıştır. Hemşirelerin beceri eğitiminin ilkeleri göz önüne alınarak temel iletişim, çatışma ve problem çözme becerilerinin geliştirilmesi gerekmektedir