همنهشت امولسیونی پلی (استایرن- دی وینیل بنزن) و بررسی اثر افزایش میزان نمک در فاز آبی

Abstract

بسپارهای بسیار متخلخل بیشتر به‌روش بسپارش امولسیونی تهیه می‌شوند. در این تحقیق ابتدا همنهشت امولسیونی پلی(استایرن- دی وینیل بنزن)، انجام ، سپس اثر افزایش میزان نمک در فاز آبی بر ساختار بسپار متخلخل بررسی شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی برای بررسی ریخت‌شناسی سطح و تعیین توزیع اندازۀ قطر حفره‌های سطحی استفاده شد. مقدار مناسب فاز آبی به فاز روغنی، برای بسپارش امولسیونی و تولید بسپار متخلخل حد اقل 75 درصد است و افزودن یک درصد نمک در فاز آبی باعث ایجاد حفره‌هایی بیشتر با اندازۀ کوچک‌تر در سطح بسپار متخلخل شد و با افزایش نمک، حفره‌هایی با قطر بیشتر و با توزیع یکنواخت‌تر به دست آمد. با توجه به هدف پژوهش که ایجاد حفره‌های ریز سطحی بود، نمونۀ مناسب در این زمینه نمونۀ حاوی یک درصد نمک با نسبت فاز آبی به فاز روغنی 75 درصد به 25 درصد بود، که در این شرایط حفره‌هایی بیشتر با اندازۀ کوچک‌تر در دو اندازۀ شاخص با توزیع یکنواخت و پراکندگی متقارن با PDI در حدود 1 و با قطر متوسط 5.21 میکرومتر حاصل شد.

Keywords

• بسپارهای متخلخل
• امولسیون‌های بسپاری
• پلی (استایرن- دی وینیل بنزن)
• اثر مقدار نمک