Następczy wpływ wsiewek międzyplonowych i roślin ochronnych na chemiczne właściwości gleby lekkiej

Abstract

Badania miały na celu określenie wpływu wsiewek międzyplonowych oraz roślin ochronnych na właściwości chemiczne gleby lekkiej. Wsiewki międzyplonowe nie zwiększały odczynu warstwy ornej roli, zawartości magnezu oraz potasu. Wszystkie oceniane wsiewki poza nostrzykiem białym zwiększały zawartość węgla ogólnego w glebie. Zawartość azotu azotanowego była istotnie większa w obiektach z koniczyną czerwoną w odniesieniu do obiektu kontrolnego. Natomiast wszystkie wsiewki międzyplonowe zwiększały zawartość azotu amonowego w glebie. Wsiewka koniczyny białej istotnie zwiększała zawartość fosforu w glebie w porównaniu do obiektów z wsiewkami lucerny chmielowej i nostrzyka białego. Zawartość węgla ogólnego była istotnie mniejsza pod pszenżytem ozimym niż pod zbożami jarymi, pod żytem ozimym zaś było go istotnie mniej aniżeli pod owsem. Najmniejszą zawartość potasu w warstwie uprawnej gleby określono na poletkach, gdzie rosło żyto ozime, istotnie większą pod owsem i pszenżytem ozimym, a największą pod jęczmieniem jarym. Najmniejszą zawartość magnezu stwierdzono w glebie po owsie, istotnie większą po życie ozimym i jęczmieniu jarym, a największą po pszenżycie ozimym. Najmniej N-NO3 było bezpośrednio przed przyoraniem wsiewek. Wiosną określono największą zawartość N-NO3, następnie do żniw następowało istotne zmniejszanie się jego poziomu. Ilość N-NH4 istotnie wzrastała od przyorania wsiewek do wiosennego siewu następczego jęczmienia jarego, a potem zmniejszała się aż do zbioru jęczmienia jarego.

Keywords

• wsiewki międzyplonowe
• rośliny ochronne
• właściwości chemiczne
• gleba lekka