بررسی اولویت‌ها و نیازسنجی برنامه‌های آموزشی پزشکان عمومی مشمول دوره‌های بازآموزی، آموزش مداوم شهرستان اهواز

Abstract

برنامه‌های آموزش مداوم از رایج ترین روش‌های روزامد نمودن دانش پزشکان است. نیازسنجی و اولویت بندی نیازهای آموزشی از نظر پزشکان عمومی به منظور پاسخ به نیازهای علمی آموزشی و ارتقای کیفی خدمات می‌باشد. این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بوده که در سال 1395 انجام گرفته و به دو مفهوم اصلی شناسایی و اولویت بندی نیازهای آموزشی پزشکان عمومی پرداخته است. نمونه آماری پژوهش پزشکان عمومی شاغل در بخش‌های مختلف درمانی شهرستان اهواز بوده که بر اساس لیست اداره نظارت معاونت درمان مورد پرسشگری قرار گرفته‌اند. اطلاعات مربوطه با استفاده از ابزار پرسشنامه که مشتمل بر 19 سؤال می‌باشد، گردآوری شده و طی آن نیازهای آموزشی و اولویت آن با مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت مورد سؤال واقع گردیده است. اعتبار پرسشنامه از طریق اعتبار محتوایی مورد تأیید و پایایی آن نیز از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ به مقدار 85/. بدست آمده است. بررسی نتایج تحلیل شده داده‌ها نشان داد که بالاترین میزان علاقه از 19 برنامه پیشنهادی به برنامه آموزشی بیماری‌های پوست و کمترین به برنامه طب کار اظهار شده، همچنین اولویت ده گانه برنامه‌های پیشنهادی بالاترین اولویت مربوط به دوره آموزشی اورژانس بیماری‌های داخلی و پایین‌ترین اولویت به پزشکی قانونی اعلام شده است. آن چه از مجموع پژوهش، می‌شود نتیجه گرفت تمایل و علاقمندی مشمولان به برنامه‌های پیشنهادی متفاوت از اولویت‌های ذکر شده می‌باشد و نشان می‌دهند علاقمندی جدای از نیاز و احساس اولویت در کسب آموزش‌های دوره‌های باز آموزی می‌باشد.

Keywords

• پزشکان عمومی
• آموزش مداوم
• نیازسنجی