استفاده از روش ترکیبی برای انجام کاشت حلزون در یک کودک ناشنوا با ناهنجاری مادرزادی گوش داخلی و آناتومی نامناسب گوش میانی: یک گزارش موردی

Abstract

مقدمه: کاشت حلزون شنوایی (Cochlear implant یا CI) اغلب از طریق ماستوئیدکتومی و تمپانوتومی خلفی (Posterior tympanotomy یا PT) برای دسترسی به حلزون انجام می‌شود. این روش جراحی می‌تواند جراح را در معرض عوارض احتمالی یا قرار دادن اشتباه الکترود قرار دهد. تکنیک‌های جایگزین برای کاشت حلزون با روش‌های اندومئاتال یا سوپرامئاتال بدون PT شرح داده شده‌اند. در این گزارش مورد، بیمار 4 ساله‌ای که کاندید کاشت حلزون شد ولی به دلیل مشکل بودن دسترسی به دریچه‌ی گرد، از روش ترکیبی برای رسیدن به حلزون استفاده گردید، معرفی می‌شود. گزارش مورد: در مورد این بیمار خاص، پنوماتیزاسیون ماستوئید محدودیت نداشت و برای دسترسی به دریچه‌ی گرد، از همان ابتدا با رویکرد PT جراحی شروع شد، اما پس از باز کردن ماستوئید و Facial recess، به دلیل این که مجرای نیم‌دایره‌ی جانبی تکامل پیدا نکرده بود، دریچه‌ی بیضی و استخوان رکابی و دریچه‌ی گرد به سمت عقب جابه‌جا شده بود و دریچه‌ی گرد از طریق Facial recess قابل رؤیت نبود. بنابراین، با اضافه کردن رویکرد Trans-canal، دسترسی به دریچه‌ی گرد امکان‌پذیر و پروتز با موفقیت جایگذاری گردید. عارضه‌ای رخ نداد و شش ماه پس از جراحی، بیمار عملکرد شنوایی و گفتاری قابل قبولی داشت. نتیجه‌گیری: آشنایی و داشتن تجربه در مورد رویکردهای مختلف کاشت حلزون، از ملزومات کار یک جراح کاشت حلزون است تا در موارد عدم دسترسی به دریچه‌ی گرد یا پیدا کردن محل مناسب کوکلئوستومی، بتواند از روش‌های جایگزین استفاده کند.  

Keywords

• کاشت حلزون
• گوش داخلی
• دریچه‌ی گرد گوش