بررسی اثر القایی تعداد پزشکان و تخت­های بیمارستانی بر مخارج سلامت در ایران

Abstract

بر اساس قانون روئمر، به دلیل وجود تقاضای القایی سلامت، با افزایش تعداد تخت­های بیمارستانی و حتی پزشکان، مخارج سلامت بالا خواهد رفت. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از داده­های تابلویی استان­های ایران در دوره 1388-1379 وجود تقاضای القایی توسط پزشکان در استان­های ایران مورد بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل از برآورد مدل نشان می­دهد که تغییر تعداد پزشکان تأثیر مثبت و معنی­داری بر میزان مخارج سلامت استان­ها دارد. بنابراین وجود تقاضای القایی در بخش سلامت که به قانون روئمر معروف است، در استان­های کشور تأیید می­شود. اما در رابطه با تراکم تخت­های بیمارستانی این نتیجه حاصل شده­است که تقاضای القایی از جانب عرضه­کننده وجود ندارد و رابطه معکوسی بین این متغیر و مخارج سلامت مشاهده می­گردد. به علاوه نتایج حاصل از برآورد مدل، حاکی از آن است که متغیرهای تولید ناخالص داخلی و نرخ مرگ و میر رابطه مثبت و معنی­دار و متغیرهای آموزش، بیکاری و نرخ زاد و ولد رابطه معکوس و معنی­داری با مخارج سلامت استان­ها دارند. نسبت جمعیت بالای 65 سال و درجه شهرنشینی نیز اثر معنی­داری بر مخارج سلامت نداشته­اند.

Keywords

• Health Expenditure
• Induced Demand
• Roemer Theory
• Feldstein Theory
• Iranian Provinces
• Panel Data