روانشناسی بالینی و شخصیت (Sep 2020)
اثر طرح‌واره‌درمانی بر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده
Abstract
مقدمه: فقدان پدر و مادر به هر علتی که باشد بر نحوه رشد کودک تاثیر می‌گذارد. کودک بی‌سرپرست از رابطه عاطفی طبیعی محروم است و الگوهای معمول برای روابط متقابل با دیگران را دریافت نمی‌کند. آمار رو به رشد این افراد و آسیب‌های روان‌شناختی وارد بر آن‌ها قابل چشم‌پوشی نیست، بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی طرح‌واره‌درمانی برتاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده است. روش: طی یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل 21 نفر از بین فرزندان شبه خانواده کلینیک مددکاری اجتماعی اندیشه نیک، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (11 نفر گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل). گروه‌ها در ابتدا و انتهای پژوهش از نظر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی مورد آزمون قرار گرفتند سپس گروه آزمایش به مدت دو ماه (10 جلسه 60 دقیقه ای) تحت طرح‌واره‌درمانی قرار گرفتند. نتایج: تحلیل مانکوا نشان داد طرح‌واره‌درمانی بر افزایش تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی اثربخش بوده است (p<0.05). بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان از طرح‌واره‌درمانی به عنوان مداخله‌ای مفید که بر تاب‌آوری، احساس تنهایی و استقلال عاطفی فرزندان شبه خانواده اثر دارد سود جست.
Keywords
