مروری بر روش‌های تخمین زیان به‌شرط نکول از منظر توافقنامه‌های بال

Abstract

رعایت الزامات مربوط به کفایت سرمایه ارائه شده توسط کمیته نظارت بر بانکداری بال یکی از حیاتی‌ترین نیاز‌های بانکداری در ایران است. در این راستا روش‌های تخمین متغیر زیان به‌شرط نکول، به‌عنوان یکی از دو متغیر اصلی در تعیین ریسک اعتباری بدهی از منظر توافقنامه‌های بال مورد مطالعه قرار می‌گیرد. این متغیر در حوزه مختلف مدیریت ریسک اعتباری از جمله قیمت‌گذاری وام، تعیین ذخائر احتیاطی، رتبه‌بندی اعتباری و تعیین کفایت سرمایه بانک مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ لذا ضمن مرور روش‌های تخمین این متغیر در رویکرد‌های «رتبه‌بندی داخلی پایه» و «رتبه‌بندی داخلی پیشرفته» که در توافقنامه‌های بال دو و سه توسعه یافته است، تلاش می‌شود روش رایجی که درحال‌حاضر برای پیاده‌سازی رویکرد رتبه‌بندی داخلی پیشرفته برای تخمین زیان به‌شرط نکول وام‌ها در بانکداری دنیا استفاده می‌شود و قابل استفاده در سیستم بانکداری کشور نیز می‌باشد، به‌صورت مبسوط شرح داده شود. همچنین با مروری بر چند مطالعه مهم در این حوزه روش‌های تخمین به‌کار گرفته شده و نتایج به‌کارگیری روش‌های مختلف آماری در مدل‌سازی این متغیر ارائه شده است.

Keywords

• زیان به‌شرط نکول
• کفایت سرمایه
• توافقنامه‌های بال
• مدیریت ریسک اعتباری