تعیین سطح مناسب جایگزینی بقایای لوبیا با کاه گندم یا سیلاژ ذرت در جیره پرواری

Abstract

آزمایش حاضر به منظور یافتن مقدار مناسب استفاده از بقایای لوبیا و یافتن جایگزین مناسب آنها در جیره بره‌های پرواری انجام شد. برای تعیین ارزش غذایی بقایای لوبیا، ترکیب شیمیایی آن اندازه‌گیری شد. سپس نه جیره‌ آزمایشی تهیه شدند که در آن‌ها، مقادیر صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد بقایای لوبیا جایگزین کاه‌ گندم یا سیلاژ ذرت شد. از روش تولید گاز و هضم دو مرحله‌ای برای تعیین قابلیت هضم و تخمیر این جیره‌ها استفاده شد. غلظت پروتئین و چربی بقایای لوبیا، کاه گندم و سیلاژ ذرت مورد استفاده در آزمایش حاضر به­ ترتیب برابر با ۹/۶ و ۶/۳، ۴/۷ و ۰/۹، ۸/۱ و ۰/۳ درصد بود. جایگزینی ۷۵ و ۱۰۰ درصد بقایای لوبیا با کاه ‌گندم و تمام سطوح جایگزینی آن با سیلاژ ذرت منجر به افزایش معنی‌دار تولید گاز شد. نرخ تولید گاز در جایگزینی ۷۵ و ۱۰۰ درصد بقایای لوبیا با سیلاژ ذرت نسبت به شاهد و جیره‌هایی که ۲۵ و ۵۰ درصد بقایای لوبیا با کاه‌ گندم جایگزین شده بود، افزایش نشان داد. بازده تولید توده زنده میکروبی در جیره‌ای که در آن ۱۰۰ درصد کاه گندم با بقایای لوبیا جایگزین شده بود، بیشترین مقدار بود (۶۵ درصد) و با جیره ‌شاهد (۵۰/۶۰ درصد) اختلاف معنی‌داری داشت. جایگزینی بقایای لوبیا تاثیری بر قابلیت هضم ماده خشک و الیاف نامحلول در شوینده خنثی نداشت. بنابراین، سطوح ۷۵ و 100 درصد بقایای لوبیا جایگزین با کاه گندم و یا 25 و 50 درصد به ‌صورت جایگزین با سیلاژ ذرت بهترین نتیجه را نشان دادند و می‌توان برای استفاده در جیره‌‌‌های پرواری توصیه کرد.

Keywords

• بقایای لوبیا
• توده زنده میکروبی
• تولید گاز
• هضم پذیری