دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی (Oct 2017)
تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی و مشاورۀ گروهی با روش عاطفی رفتاری عقلانی بر خودپندارۀ تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش‌آموزان ناموفق
Abstract
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های زندگی و مشاورۀ گروهی به شیوۀ عقلانی ـ عاطفی ـ رفتاری بر خودپندارۀ تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش‌آموزان ناموفق انجام شد. طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعۀ آماری این پژوهش تمامی دانش‌آموزان پسر سال دوم و سوم مقطع متوسطۀ شهر روانسر (874 نفر) بودند. یک مدرسه با روش نمونه‌گیری تصادفی از میان مدارس متوسطه انتخاب شد. سپس 45 دانش‌آموزان ناموفق به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند و به پرسشنامه‌های خودپندارۀ تحصیلی (دلاور، 1372)، انگیزش پیشرفت (هرمنس، 1970) و سیاهه‌نشانگان 25 سؤالی (نجاریان و داوودی، 1380) پاسخ دادند. سپس یکی از گروههای آزمایش به مدت 9جلسۀ 60 دقیقه‌ای، دو بار در هفته آموزش مهارت‌های زندگی و گروه دیگر به مدت 8 جلسه، 90ـ70 دقیقه‌ای، یک بار در هفته مشاوره گروهی را تجربه کردند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که خودپندارۀ تحصیلی، انگیزش پیشرفت و سلامت روان دانش‌آموزان پس از هر دو مداخله، بهبود و افزایش معناداری داشته است (0001/0=P) همچنین نتایج نشان داد که بین تأثیر مهارت‌های زندگی و مشاوره گروهی تفاوت معناداری وجود ندارد. آموزش مهارت‌های زندگی و مشاوره گروهی، رویکردهای مؤثر در زمینۀ کار با دانش‌آموزان ناموفق، تلقی می‌شوند.
