تولید گیاهان زراعی (Jun 2023)
مقایسه ردّپای آب در بوم‌نظام‌های مختلف گندم دیم با آبی در کشور
Abstract
سابقه و هدف: درک صحیح از عملکرد گیاهان زراعی و نیاز آبی آن‌ها برای رسیدن به کشاورزی پایدار مهم می‌باشد. ردّپای آب یکی از شاخص‌های نشان‌‌دهنده کارایی مصرف آب است که برآورد میزان دقیق آن در اقلیم‌های و سیستم‌های زراعی مختلف (دیم و آبی) می‌تواند در مدیریت منابع آب موثر باشد. ردّپای آب از چهار مولفه شامل آب سبز، آب آبی، آب خاکستری و آب سفید تشکیل شده است. مقدار ردّپای آب به طور قابل توجهی تحت تاثیر فاکتورهای مختلف شامل خاک، اقلیم و روش‌های مدیریتی قرار می‌گیرد. بر این اساس، مطالعه حاضر بر روی بررسی ردپای آب و اجزای آن در بوم نظام‌های گندم مختلف دیم و آبی در ایران تمرکز دارد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق ردّپای آب (در برگیرنده آب آبی، سبز، سفید و خاکستری) در بوم‌نظام‌های گندم آبی و دیم غرب کشور در شش منطقه‌ی اردبیل، همدان، سنندج، تبریز، ارومیه و زنجان در یک دوره 37 ساله (2016-1980) با استفاده از مدل APSIM شبیه‌سازی شد. برای انجام این کار، چهار ورودی برای اجرای مدل APSIM شامل ویژگی‌های محصول زراعی (ضرایب ژنتیکی)، داده‌های اقلیمی (بیشینه و کمینه دما، بارش و تشعشع روزانه)، ویژگی‌های خاکی (ظرفیت آب خاک در نقطه پژمردگی، ظرفیت خاک در نقطه ظرفیت مزرعه، ظرفیت آب خاک در نقطه اشباع، وزن مخصوص ظاهری خاک)، روش‌های مدیریتی (تاریخ کاشت، کود نیتروژن، آبیاری و غیره) جمع‌آوری شدند. خروجی‌های مدل برای تخمین ردپای آب مورد استفاده قرار گرفتند. این خروجی‌ها شامل عملکرد دانه، آبیاری خالص تجمعی، و تبخیر و تعرق در سیستم‌های آبی و دیم بودند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که ردّپای آب کل در دو شرایط دیم و آبی به‌ترتیب با متوسط عملکرد دانه 40/2 و 71/5 تن در هکتار برابر با 1498 و 1393 مترمکعب بر تن بود. مقدار ردّپای آب در تولید گندم علاوه بر سیستم کشت (آبی یا دیم) به شدت تابع منطقه بود به‌طوری که درصد تغییرات آن در شرایط دیم نسبت به آبی در مناطق تبریز (2/15+)، ارومیه (6/14+) و زنجان (1/28+) مثبت و در مناطق اردبیل (94/5-)، همدان (03/9-) و سنندج (12/9-) منفی بود. در سیستم‌های آبی آب سبز، آبی، خاکستری و سفید به‌ترتیب سهم 3/32، 2/24، 9/20 و 6/22 درصدی، درحالی که در شرایط دیم آب سبز و خاکستری به‌ترتیب سهم 3/90 و 6/9 درصدی در ردّپای آب را داشتند.نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که احتمالا تغییر نگرش از کشت گندم آبی به دیم در مناطقی از غرب کشور (اردبیل، همدان و سنندج) می‌تواند منجر به کاهش قابل توجهی در نیاز آب آبی (آبیاری کمتر) شود.
Keywords
