چسب‌ها و سامانه‌های اپوکسی تک‌جزئی

Abstract

سامانه‌های اپوکسی، به‌علت دارا بودن خواص بسیار مطلوب، از جمله چسبندگی عالی، مقاومت شیمیایی و گرمایی زیاد و خواص فیزیکی-مکانیکی مناسب، کاربردهای فراوانی در صنایع مختلف دارند. به‌طورکلی، سامانه‌های اپوکسی به دو دسته دوجزئی و تک‌جزئی تقسیم می‌شوند. در این مقاله، انواع سامانه‌های تک‌جزئی، عوامل پخت و شتاب‌دهنده‌های مناسب آن‌ها ارائه شده است. در سامانه‌های نام برده، رزین و عامل پخت از پیش با یکدیگر ترکیب می‌شوند. همچنین، تا زمانی که شرایط محیطی مناسب فراهم نشود، واکنش پخت درخور توجهی اتفاق نمی‌افتد. طی سال‌ها، چند روش جدید توسعه یافته است تا سامانه‌های تک‌جزئی با عمر مفید طولانی و خواص عملکردی مناسب ارائه شوند. در میان این روش‌ها، استفاده از عوامل پخت تأخیری مؤثرترین و کاربردی‌ترین روش است. از میان عوامل پخت تأخیری نیز دی‌سیان‌دی‌آمید، افزون بر تأمین خواص فیزیکی مکانیکی مطلوب‌تر، طول عمر طولانی‌تری نسبت به سایر عوامل پخت تک‌جزئی ایجاد می‌کند. واکنش پخت با عوامل پخت تأخیری در دماهای زیاد اتفاق می‌افتد. ازاین‌رو، برای دست‌یابی به سامانه پخت مناسب در دماهای کمتر، یک یا چند شتاب‌دهنده سازگار با عامل پخت گزینشی لازم است. به‌طور معمول، برای سامانه‌های تک‌جزئی با عامل پخت دی‌سیان‌دی‌آمید، اوره‌های استخلاف شده مناسب‌ترین شتاب‌دهنده‌اند. از میان اوره‌های استخلاف‌شده نیز 4،4-متیلن بیس(فنیل‌دی‌متیل اوره‌ A) نوع ایزومری، با نام تجاری Omicure U-52 بهترین عملکرد را داراست، زیرا مجموعه‌ای از خواص بهینه را ایجاد می‌کند.

Keywords

• اپوکسی
• عامل پخت تک‌جزئی
• شتاب دهنده‌
• دمای زیاد
• دی‌سیان دی‌آمید