مقایسه تأثیر شش هفته تمرین توان‌بخشی واقعیت مجازی و ماساژ بازتابی بر عملکرد ورزشکاران پاراپلژی

Abstract

آسیب‌های وارد به نخاع یکی از جدی‌ترین آسیب‌های جسمانی است. افراد دچار آسیب نخاعی عموماً دردهای متفاوتی را تجربه می‌کنند. درد نوروپاتیک شایع‌ترین آن‌هاست و ازآنجا‌که با از دست دادن تحرک همراه است به ناتوانی عملکردی منجر می‌شود. مطالعة حاضر باهدف تأثیر ماساژبازتابی و واقعیت مجازی بر بهبود عملکرد افراد پاراپلژی انجام شد. جامعة آماری این پژوهش را مردان ورزشکار پاراپلژی فعال در هیئت جانبازان و معلولان استان تهران تشکیل می‌دادند. 45 نفر ورزشکار پاراپلژی به‌صورت تصادفی و بر مینای حروف الفبا در پروندۀ پزشکی به سه گروه کنترل، واقعیت مجازی و ماساژبازتابی تقسیم شدند. در هر گروه 15 آزمودنی حضور داشتند. دو گروه تجربی سه جلسه مداخله در هفته را به مدت شش هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. متغیرهای قدرت و دامنة حرکتی کمربند شانه مرتبط با عملکرد به ترتیب با استفاده از دینامومتر دستی دیجیتال و الکتروگونیامتر ارزیابی شدند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار اس پی اس اس نسخة 23 و در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته‌های آزمون‌های آماری نشان داد متغیرهای مرتبط با قدرت و دامنة حرکتی کمربند شانه در حرکات مختلف چرخش داخلی، چرخش خارجی، اکستنشن و فلکشن پس از انتخاب شش هفته تمرین در هر دو گروه ماساژ و واقعیت مجازی افزایش یافته بود (003/0, P=02/0=P, 001/0=P ,003/0=P). همچنین افزایش قدرت و دامنة حرکتی در گروه واقعیت مجازی با توجه به میانگین‌های تغییرات معنادارتر بود. نتایج نشان داد اعمال ماساژ بازتابی و همچنین تمرین واقعیت مجازی در بهبود دامنة حرکتی و قدرت ایزومتریک کمربند شانه در افراد پاراپلژی مؤثر بوده است؛ بنابراین، افراد پاراپلژی و مربیان و پرستارانی که با این افراد کار می‌کنند، می‌توانند از مزایای این مداخلات برای بهبود عملکرد این افراد استفاده کنند.

Keywords

• واقعیت مجازی
• ماساژ
• ورزشکار معلول
• آسیب نخاعی