نقش میانجی فرهنگ بومی و کنش ارتباطی در تأثیر رویکرد عدالت ترمیمی بر حل اختلافات منطقه‌ای

Abstract

هدف این مقاله، تعیین تأثیر عدالت ترمیمی بر حل اختلافات منطقه‌­ای است. دراین­‌میان، به نقش اثرگذار متغیرهای کنش ارتباطی و فرهنگ بومی اشاره شده است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش، شامل کارکنان انتظامی شهرستان لردگان به­‌تعداد 228 نفر است. حجم نمونه با استفاده از فرمول مدل‌­سازی معادلات ساختاری (SEM)، به‌­تعداد 141 نفر محاسبه گردید که به­‌روش نمونه‌­گیری تصادفی طبقه­‌ای انخاب شدند. به­‌منظور گردآوری داده­‌ها از ابزار پرسشنامه با روایی مورد قبول (درنظرگرفتن بار عاملی گویه‌­ها) و پایایی معادل 857/0 بهره برده شد. تجزیه­‌و­تحلیل داده­‌ها با روش مدل­سازی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل 9 انجام شد. یافته‌­ها حاکی از آن است که در سطح اطمینان 95 %، الگوی ساختاری پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است؛ عدالت ترمیمی هم به­‌صورت مستقیم و هم با نقش میانجی فرهنگ بومی و کنش ارتباطی بر حل اختلاف منطقه‌­ای تأثیر مثبت دارد. در همین راستا، پلیس به­‌عنوان یک دستگاه پیشرو در حفظ امنیت در جامعه لازم است تا نسبت به ارتقای آرامش شهروندان حساسیت بیشتری نشان دهد که این امر مستلزم حل اختلافات و دعاوی از رهگذر توسعۀ رویکرد عدالت ترمیمی، تلاش در راستای ایجاد تفاهم میان طرفین دعوا و حرکت در مسیر نهادینه‌­سازی فرهنگ بومی است.

Keywords

• عدالت ترمیمی
• حل اختلاف
• فرهنگ بومی
• کنش ارتباطی