بررسی مقایسه ای پارامترهای ریتم گفتار در تشخیص هویت گویندگان فارسی زبان: دیرش در برابر شدت

Abstract

پژوهش ­های پیشین نشان داده ­اند که پارامترهای ریتم گفتار می­توانند گویندگان زبان­های گوناگون با ساختارهای واج ­آرایی متفاوت را از هم تشخیص دهند. به­ طور خاص، در زبان فارسی تاکنون دو دسته از پارامترهای ریتم گفتار یعنی پارامترهای مبتنی بر دیرش و پارامترهای مبتنی بر شدت بررسی شده­ اند. با توجه به پژوهش ­های پیشین، برآنیم تا در پژوهش حاضر بررسی گسترده ­تری پیرامون قابلیت ­های فردویژة این پارامترها انجام دهیم. به این منظور، با استفاده از مدل آماری رگرسیون لجستیک چنداسمی، پارامترهای مختلف ریتم گفتار را در پیکره­ای متشکل از ۲۰ گویشور مرد فارسی‌زبان که هر کدام ۱۰۰ جمله فارسی را با سرعت عادی بیان کرده­ بودند، بررسی کردیم. یافته‌ها نمایانگر آن بود که پارامترهای مبتنی بر دیرش نسبت به پارامترهای مبتنی بر شدت عملکرد نسبتاً بهتری داشته ­اند. این احتمال وجود دارد که دلیل برتری این پارامترها به ­سبب ساختار هجایی ساده زبان فارسی و نیز اتکای بیشتر آن به دیرش برای بازنمایی تکیه واژگانی باشد. یافته‌های این پژوهش از این جهت اهمیت دارد که از یک سو به درک پارامترهای مناسب­تر در تشخیص هویت گوینده‌های فارسی­زبان کمک می­کند و از سویی دیگر، بر این نکته نیز همزمان تأکید می­کند که ویژ­گی­های زبان­ ویژه در مطالعات تشخیص هویت گوینده بایستی مورد توجه قرار گرفته شوند.

Keywords

• آواشناسی قضائی
• تشخیص هویت گوینده
• پارامترهای ریتم گفتار
• زبان فارسی