Ṭibb-i Tavānbakhshī (Mar 2020)
مقایسه اثر و ماندگاری هشت هفته تمرینات اصلاحی، بازآموزی پوسچر و برنامه ترکیبی بر گودی کمر افزایش یافته زنان جوان
Abstract
مقدمه و اهداف هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر و ماندگاری هشت هفته تمرینات اصلاحی، بازآموزی پوسچر و تلفیق آنها در میزان عارضه گودی کمر افزایشیافته زنان جوان می‌باشد. مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری دوماهه بود.آزمودنیهای این مطالعه شامل ۵۵ دانشجوی زن ۱۸ تا ۲۵ ساله مبتلا به گودی کمر افزایشیافته بودند که زاویه مساوی و یا بزرگتر از ۵۴ درجه در آنها مشاهده می‌شد، به صورت تصادفی در قالب چهار گروه (تمرین، بازآموزی پوسچر، ترکیب تمرین و بازآموزی پوسچر و کنترل) تقسیم شدند. گروههای تمرین و ترکیبی به مدت هشت هفته و هفتهای سه جلسه در برنامه تمرینهای اصلاحی شرکت کردند و گروههای بازآموزی پوسچر و ترکیبی دو جلسه در هفته به مدت هشت هفته تحت آموزش رعایت پوسچر صحیح قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل فعالیتهای عادی خود را ادامه دادند. درجه گودی کمر هر فرد توسط خطکش منعطف قبل و بعد از انجام هشت هفته مداخله و سپس بعد از دو ماه پیگیری اندازه‌گیری شد. کلیه آزمون‌های آماری در سطح معنیداری ۰۵/۰>p انجام گردید. یافته ها نتایج آزمون آنالیز واریانس تکرار شونده حاکی از تفاوت معنی‌دار پیشآزمون و پسآزمون در سه گروه تمرین، آموزش و ترکیبی در کاهش میزان گودی کمر افزایشیافته بود. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که پسآزمون و پیگیری گروههای تمرین، بازآموزی پوسچر و ترکیبی در مقایسه با گروه کنترل، در میزان گودی کمر با پیشآزمون اختلاف معنیداری در جهت بهبود عارضه داشتند. ماندگاری اثر تمرین، بازآموزی پوسچر و برنامه ترکیبی نشان داد هر سه نوع برنامه بر گودی کمری افزایشیافته تأثیر کاهنده داشته، ولی تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتهاند. نتیجه گیری با در نظر گرفتن نتایج تحقیق حاضر می‌توان بیان کرد که به کار بردن برنامه تمرینات اصلاحی، ترکیبی و بازآموزی پوسچر احتمالا در بهبود گودی کمر افزایشیافته موثر بوده، اما تأثیر برنامه تمرینات اصلاحی بیش از سایر مداخلات بود. پیشنهاد می‌شود افرادی که دارای این عارضه می‌باشند، با توجه به فراخور شرایط از این پروتکلهای تمرینی و همچنین آموزش وضعیت بدنی صحیح جهت اصلاح این عارضه استفاده کنند.
Keywords
