مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Nov 2016)
بررسی ارزش تشخیصی نشانگر آنتی‌مولرین هورمون در پیش‌گویی پاسخ به درمان نازایی مبتلایان به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک
Abstract
مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، بررسی ارزش تشخیصی نشانگر آنتی‌مولرین هورمون در پیش‌گویی پاسخ به درمان نازایی در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک بود. روش‌ها: تعداد 80 نفر از بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک که کاندیدای درمان نازایی بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در این بیماران، میزان Anti-mullerian hormone (AMH)، Follicle-stimulating hormone (FSH)، Luteinizing hormone (LH) و تستوسترون در روز سوم دوره‌ی قاعدگی اندازه‌گیری شد. سپس، بیماران تحت درمان با کلومیفن قرار گرفتند. در بیمارانی که به کلومیفن پاسخ دادند، Human menopausal gonadotropin (HMG) اضافه شد و در افرادی که فولیکول 17 میلی‌متری پیدا کردند، Human corionic gonadotropin (HCG) تجویز و 36 ساعت بعد توصیه به نزدیکی شد. 14 روز پس از تزریق HCG، تیتراژ βHCG اندازه‌گیری شد. در افرادی که βHCG مثبت داشتند، سونوگرافی واژینال 2 هفته بعد جهت مشاهده‌ی ساک حاملگی صورت گرفت. ارتباط بین سطح سرمی AMH و میزان حاملگی ارزیابی شد. 050/0 > P به عنوان سطح معنی‌داری تشخیصی تلقی گردید. یافته‌ها: نقطه‌ی برش نشانگر AMH با توجه به وجود یا عدم وجود بارداری 85/4 نانوگرم بر میلی‌لیتر بود. اختلاف معنی‌داری بین گروه باردار شده و باردار نشده از لحاظ سطح AMH مشاهده نشد (079/0 = P). نتیجه‌گیری: سطح سرمی AMH پیش‌بینی کننده‌ی مناسبی برای نتیجه‌ی درمان با کلومیفن و گنادوتروپین در زنان مبتلا به Polycystic ovary syndrome (PCOS) نمی‌باشد.
