تحقیقات تولیدات دامی (Nov 2016)
قابلیت هضم جیره های غذایی حاوی کنسانتره داخلی و خارجی با استفاده از نشانگرهای اکسید کروم و لیگنین در اسب ترکمن
Abstract
هدف از این پژوهش مقایسه قابلیت هضم دو کنسانتره داخلی و خارجی با استفاده از نشانگرهای اکسید کروم و لیگنین در اسب ترکمن بود. آزمایش با استفاده از 16 رأس اسب نژاد ترکمن با میانگین سن 3±8 سال و وزن 50±433 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک کنسانتره خارجی در سطح 25 درصد ماده خشک جیره (Tc) و یک کنسانتره داخلی در سطوح 20، 25 و 30 درصد ماده خشک جیره بود (به ترتیب T1،T2 و T3). طول دوره آزمایش 28 روز بود، به طوری‌که 21 روز عادتپذیری و 7 روز نمونهبرداری از مدفوع صورت گرفت. ضرایب قابلیت هضم ماده خشک و مواد مغذی جیره طبق روش استاندارد تعیین شد. بر اساس نتایج بهدست آمده از نشانگر اکسیدکروم، جیره حاوی 25 درصد کنسانتره داخلی از نظر قابلیت هضم ماده آلی (547 در مقابل 506 گرم در کیلوگرم)، پروتئین (545 در مقابل 527 گرم در کیلوگرم) و الیاف نامحلول در شوینده خنثی (427 در مقابل 309 گرم در کیلوگرم) نسبت به جیره حاوی کنسانتره خارجی برتر بود (05/0>P). افزایش سطح کنسانتره داخلی در جیره (بین سطوح 20، 25 و 30) باعث بهبود ضرایب گوارش‌پذیری ماده خشک و مواد مغذی (05/0>P) شد. در مجموع، ضرایب قابلیت هضم مواد مغذی جیره با مصرف کنسانتره داخلی در مقایسه با کنسانتره خارجی در سطح 25 و 30 درصد (به جز عصاره اتری)، در مقایسه با کنسانتره خارجی مشابه یا بیشتر بود. بنابراین میتوان از کنسانتره داخلی به جای کنسانتره خارجی در تنظیم جیره استفاده نمود. با توجه به یافتههای این آزمایش، در شرایطی که حداقل 70 درصد ماده خشک جیره اسب از علوفه تامین شود میتوان از لیگنین به عنوان نشانگر داخلی در تعیین قابلیت هضم خوراک استفاده نمود.
