Piotr Natanek, Ruch Światło-Życie w archidiecezji krakowskiej w latach 1971-1996

Abstract

Wśród wielu powojennych ruchów i stowarzyszeń katolickich, jeden wpłynął w sposób szczególny na Kościół katolicki w Polsce doby posoborowej – Ruch Światło-Życie, założony przez charyzmatycznego duszpasterza, sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Pierwsze rekolekcje dla ministrantów, nazwane Oazą Dzieci Bożych, ks. Blachnicki przeprowadził w roku 1954. Dziewięć lat później (1963) utworzył Oazę Niepokalanej dla dziewcząt, a w 1968 roku – Oazę Nowego Życia dla młodzieży męskiej. Oazy Dzieci Bożych, będące zalążkiem Ruchu Światło- Życie, były rodzajem obozów harcerskich, które służyły nie tylko wypoczynkowi, ale także formacji. Jej fundamentem była tajemnica chrztu świętego, czyniącego nas dziećmi Bożymi oraz codzienna Eucharystia. Każdy oazowy dzień koncentrował się wokół jednej z tajemnic różańca, przybliżając historię zbawienia. Nowością było wprowadzenie do praktyki formacyjnej i wychowawczej tzw. metody przeżyciowej rekolekcji wakacyjnych, która w pełni rozwinięta została w trakcie oaz Ruchu Światło-Życie.