Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jan 2017)
ارتباط اجرای مستمر آکوپیشن های ورزش و مطالعه با کارکردهای اجرایی در سالمندان
Abstract
مقدمه و اهداف بررسی اثر دراز مدت استفاده از آکوپیشنها در ارتقاء توانمندیهای فردی از جمله اقداماتی است که اهمیت کاردرمانی را در زندگی افراد مشخص مینماید. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به این سوال است که آیا افرادی که بهطور مستمر از آکوپیشنهای ورزش و مطالعه استفاده میکنند، از کارکردهای اجرایی بهتری برخوردار هستند. مواد و روشها مطالعهی حاضر گذشته نگر با 100 شرکت کننده 95-50 سال انجام شد. نمونهگیری به صورت خوشهای لایهای در 4 منطقه تهران انجام گرفت. شرکت کنندهها بر طبق پرسشنامه دموگرافیک در 4 گروه فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو و هیچکدام قرار گرفتند و سپس برای بررسی کارکرد اجرایی 3 آزمون استروپ، برج لندن و ویسکانسین را انجام دادند. برای بررسی اختلاف میانگین نمرات آزمون کارکرد اجرایی در 4 گروه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و برای بررسی تفاوت بین گروه از آزمون مقایسه زوج با اصلاح بنفرونی استفاده شد. یافتهها افرادی که هیچ آکوپیشن مستمری (ورزش و مطالعه) از نوجوانی تا زمان حاضر نداشتند در مقایسه با 3 گروه دیگر (فقط مطالعه، فقط ورزش، هر دو) در آزمونهای کارکرد اجرایی بهطور معناداری ضعیفتر بودند (05/0>P)، اما بین سایر گروهها (هر دو فقط ورزش، هر دو فقط مطالعه، فقط ورزش و فقط مطالعه) تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجهگیری افرادی که یکی از آکوپیشنهای ورزش، مطالعه و یا هر دو را انجام میدادند در مقایسه با افرادی که هیچ کدام از این آکوپیشنها را انجام نمیدادند، از کارکرد اجرایی بهتری برخوردار بودند. به نظر میرسد انجام زود هنگام دو فعالیت مطالعه و ورزش در سالهای جوانی و ادامه آن تا پیری میتواند از افت شدید کارکردهای اجرایی در پیری جلوگیری کند، اما این نظریه نیاز به بررسیهای بیشتری در مطالعات طولی دارد.
