Barbarzyńca w ogrodzie. Przyczynek do dekolonizacji historii zwierząt w kinie

Abstract

Celem artykułu jest wskazanie, że pisanie zwierzęcej historii filmu staje się wytwarzaniem dekolonizującej narracji. Wykorzystując kilka przykładów z amerykańskiego kina niemego, autorka ukazuje praktyki przemocy systemowej wobec zwierząt nieludzkich. Koncentrując się na figurze słonia, wychodzi od punktu zwrotnego w zwierzęcej historii kina, jakim jest film Porażenie słonia prądem (Electrocuting an Elephant, reż. Edwin S. Porter, 1903). Następnie przedstawia działania Williama Seliga, który wyprodukował serię tzw. animal pictures, a także zbudował własny ogród zoologiczny stanowiący fundament zinstytucjonalizowanej eksploatacji dzikich zwierząt w przemyśle filmowym. Następnie autorka skupia się na wildlife pictures naginających fakty do wymogów spektaklu, a na koniec analizuje film Chang (Chang: A Drama of the Wilderness, reż. Merian C. Cooper, Ernest Schoedsack, 1927), w którym autentyzm ustępuje kolonialnej logice antropocentrycznej. Omówione przypadki zostają uzupełnione refleksją na temat nurtu historiografii krytycznej, która przygląda się problemowi zwierząt i opisuje ich dzieje przez odwoływanie się do kategorii wypracowanych przez studia postkolonialne.

Keywords

• dekolonizacja historii kina
• zwierzęca historia kina
• kino amerykańskie
• animal pictures