Effect of rehabilitation on gaitpatterns of patients with multiple sclerosis: review of the literature

Abstract

مقدمه: اختلال در الگوي راه رفتن بيماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) بسیار شايع است. با وجود تحقیقات زیاد در این زمینه، نتایج متناقض است و هنوز پروتکل درمانی موثر بر بهبود الگوی راه رفتن این بیماران ارائه نشده است. هدف از اجرای این تحقیق ارائه ویژگی ها و الگوهای مختلف راه رفتن در بیماران مبتلا به MS و بررسی پروتکل های درمانی و ارائه یک پروتکل درمانی مناسب برای بهبود الگوی راه رفتن این بیماران بود. روش اجرا: یک جستجوی الکترونیکی در وب سایت هایPubMed, Embase, and ISI Web of Knowledge انجام و تحقیقات منتشر شده بر ویژگی های الگوی راه رفتن و انواع پروتکل های درمانی مؤثر بر آناز سال های 1990 ـ 2014 استخراج گردید.الگوی راه رفتن بر اساس پارامترهای فضایی ـ مکانی، مقادیر کلینیکی از قبیل سرعت، زمان و مسافت پیموده شده و انواع پروتکل های درمانی مؤثر بر آن مطابق با نتایج پیشینارائه شد. یافته ها:ویژگی های الگوی راه رفتن بیماران در مقایسه با افراد سالم شامل کاهش در متغیرهای طول گام، طول استراید، کادنس، سرعت، حرکات مفصل، افزايش زمان دبل ساپورت، نامتقارني دردوره هاي زمانی ايستادن بر روي پاي راست و چپ و تغییرپذیری زیاد در اکثر پارامترهای الگوی راه رفتن بود. دامنه حرکتی مفاصل نیز در فازهای مختلف راه رفتن با کاهش و افزایش همراه بود.یک برنامه ی توانبخشی خاص، بر اساس آموزش قدرت می تواند منجر به بهبود عملکرد بیماران در راه رفتن، تعادل، ثبات مفصل زانو و کاهش ناهنجاریهای زانو شود. نتیجه گیری:انواع الگوهای راه رفتن اسپاستیک و آتاکسی مخچه ایی در این بیماران به وضوح مشاهده می شود. طراحی يك برنامه توانبخشي با توجه به افزایش قدرت عضلات اندام تحتانی بویژه عضله همسترینگ و تصحیح الگوی راه رفتن برای این بیماران توصیه می شود. کلید واژه ها: الگوی راه رفتن، مولتیپل اسکلروزیس، توانبخشی