مطالعات طب ورزشی (Aug 2018)
اثر یک دوره تمرینات ترکیبی در سطوح پایدار و ناپایدار بر پارامترهای فضایی- زمانی و توانایی راه‌رفتن در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس
Abstract
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ده هفته تمرین ترکیبی در سطوح پایدار و ناپایدار بر پارامترهای فضایی-زمانی راه‌رفتن بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. 30 بیمار در دو گروه تمرینی قرار گرفتند. برای ارزیابی پارامترهای فضایی- زمانی از دوربین استفاده شد. آزمون‌های 25 فوت راه‌رفتن، شش دقیقه راه‌رفتن و مقیاس 12 آیتمی راه‌رفتن، به‌ترتیب برای ارزیابی سرعت، استقامت و توانایی راه‌رفتن استفاده شدند. نتایج نشان داد که در هر دو گروه تمرینی، افزایش معناداری در تمام پارامترهای اندازه‌گیری‌شده وجود دارد. همچنین، گروه تمرین در سطح ناپایدار، پیشرفت معنادارتری در توانایی راه‌رفتن، درصد حمایت تک‌گانه، کاهش عرض گام و درصد حمایت دوگانه در یک سیکل راه‌رفتن نسبت به گروه تمرین در سطح پایدار دارند. به‌طورکلی، می‌توان گفت تمرین در سطوح پایدار و ناپایدار منجر به بهبود معناداری در پارامترهای فضایی- زمانی و توانایی راه‌رفتن بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می‌شود.
Keywords
