Tijdschrift voor Gerontologie en Geriatrie (Feb 2024)
De handelwijze bij acute levensbedreigende verstikking bij geriatrische en verpleeghuispatie¨nten
Abstract
In de praktijk en in de literatuur bestaat veel verwarring over de gewenste handelwijze bij verstikking. Door middel van een enqueˆte onder verpleeghuisartsen (N=130), klinisch geriaters (N=130) en artsen in opleiding voor deze specialismen (N=215) werd gepoogd meer inzicht te verkrijgen in het voorkomen, de handelwijze en het competentiegevoel van artsen bij een acute dreigende verstikking in voedsel bij klinisch geriatrische en verpleeghuispatie¨nten. Ook werd geı¨nventariseerd in hoeverre afdelingen en artsen voorbereid zijn op verstikking. Door ongeveer e´e´n op de drie aangeschreven werd gerespondeerd. Meer dan de helft van de respondenten had de afgelopen vijf jaar tenminste e´e´n maal een acute dreigende verstikking meegemaakt. Bij de gerapporteerde casus (N = 72) was het overlijdenspercentage 31%. Bij de meerderheid van de patie¨nten die overleden waren, was de Heimlich-methode niet toegepast. Artsen die langer geleden een reanimatiescholing gevolgd hadden voelden zich even competent om te handelen als artsen die recent een reanimatiescholing hadden gevolgd. Bij verreweg de meeste respondenten was geen richtlijn of protocol ‘acute dreigende verstikking door corpora aliena’ op de afdeling aanwezig. Verpleeghuisafdelingen en afdelingen klinische geriatrie bleken op een aantal gebieden niet goed voorbereid op verstikking bij ouderen. Ondanks methodologische beperkingen van deze studie, wordt duidelijk dat begripsverheldering, richtlijnontwikkeling en -implementatie zeer wenselijk is.
Keywords
