تأثیر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری حرکتی، اعتماد به تعادل و خودکارآمدی سالمندان در یک تکلیف تعادلی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازخورد خودکنترل بر یادگیری حرکتی، اعتماد به تعادل و خودکارآمدی سالمندان در یک تکلیف تعادلی بود. بیست نفر سالمندان (همگی زن و با میانگین سنی 7/62 سال)، به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه بازخورد خودکنترل و گروه جفت­شده تقسیم شدند. تکلیف شامل ایستادن بر روی صفحه دستگاه تعادل سنج پویا و تلاش برای حفظ پلت­فرم به صورت افقی تا حد امکان، در هر کوشش30 ثانیه­ای بود. در مرحلۀ اکتساب، 10کوشش30 ثانیه­ای انجام شد و 24 ساعت بعد، آزمون یادداری به صورت پنج کوشش 30 ثانیه­ای تکمیل شد. شرکت­کنندگان بعد از کوشش پنجم مرحلۀ اکتساب و قبل از آزمون یادداری، پرسش­نامة اعتماد به تعادل و خودکارآمدی را تکمیل کردند. داده­ها با آزمون­های تحلیل واریانس مرکب و تحلیل کواریانس یکراهه، بررسی شدند. نتایج نشان داد بازخورد خودکنترل باعث بهبود یادگیری تعادل و خودکارآمدی در سالمندان می­شود.

Keywords

• : بازخورد خودکنترلی
• یادگیری حرکتی
• اعتماد به تعادل
• خودکارآمدی
• سالمندان