درد پایدار پرینه بعد از اپی زیاتومی در زنان نخست­زای مراجعه کننده به بیمارستان­های شهر تهران: مطالعه طولی

Abstract

مقدمه: اپی‌زیاتومی از شایع‌ترین اعمال در زنان است، اما بهترین تکنیک اپی زیاتومی و منافع بالینی آن تا حد زیادی ناشناخته مانده است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی درد پایدار پرینه بعد از اپی زیاتومی و عوامل مرتبط با آن بود. روش کار: ااین مطالعه طولی گذشته‌نگر روی510 خانم نخست‌زای به روش واژینال، که به ده مرکز آموزشی شهر تهران مراجعه کرده بودند و به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انتخاب شده بودند، در سال 1386-1388 انجام شد. درد پرینه در روزهای 10،1 و40 بعد از زایمان مورد بررسی قرار گرفت. عوامل مرتبط شامل سن، شاخص توده بدن، وزن نوزاد، جنس نوزاد، تعداد استریا، طول مرحله اول و دوم زایمان و نوع اپی زیاتومی نیز ثبت شد. داده‌ها به روش مصاحبه جمع‌آوری و با نرم‌افزار SPSS(نسخه 5/11) و آزمون های کای دو، تی مستقل و من ویتنی تحلیل شد. یافته‌ها: فراوانی درد پرینه در روز اول 4/96%، روز دهم 63% و در روز 40 بعد از زایمان 25% به دست آمد. درد پرینه در روز اول (001/0=p) و روز دهم (001/0=p) با سن مادر ارتباط داشت. تعداد استریا در روز اول بعد از زایمان با درد پرینه ارتباط معنی دار داشت (001/0=p). همچنین درد پرینه بعد از 40 روز با طول مرحله اول زایمان ارتباط معنی‌دار داشت (002/0=p). نتیجه‌گیری: فراوانی درد پرینه در سه مقطع زمانی بعد از زایمان با مطالعات مشابه خارجی همخوانی دارد. تعداد استریا و طول مرحله اول زایمان فاکتورهای موثری بر درد پرینه هستند که نیاز به مطالعه بیشتری در مورد آنها است.

Keywords

• اپی زیاتومی
• درد پرینه
• زنان نخست زا