Cukurova Medical Journal (Dec 2013)
Ventrikülit Tanısı Alan Yenidoğan Bebeklerin Değerlendirilmesi
Abstract
Giriş: Neonatal menenjit ve ventrikülit, sistemik ve intraventriküler antibiotik tedavilerine rağmen hala yüksek mortalite oranlarına sahip problemlerdir. Preterm infantlarda posthemorajik hidrosefali ciddi bir problem olmakla beraber tekaralanan ventriküler girişimlerde ventrikülit oluşumuna neden olmaktadır. Materyal ve Metod: Çalışmamızda Cukurova University Tıp Fakültesi yeni doğan yoğun bakım ünitesinde Ocak 1999-Aralık 2004 tarihleri arasında takip edilen ve ventrikülit tanısı konulmuş 16 yenidoğan değerlendirilmiştir. Bulgular:Ortalama gebelik haftası 33±5 (25-40) hafta ve ortalama doğum ağırlığı ise 2090±912 (980-3500) gramdı. Ventrikülit tanısı yaklaşık 38±22. günlerde konuldu. 11 infantta intraventriküler hemoraj ve 15 infantta hidrosefali vardı ki bunların 5 tanesi konjenital hidrosefalidir. 13 infantta serebrospinal sıvı (BOS) taps ile drene edildi. Kültürü yapılan sıvıda GR(-) bakteriler (klebsiella pnömoni, Pseudomonas auroginasa) baskın olarak bulundu. BOS kültür sonuçlarına göre intraventriküler ve intravenöz tedavi yöntemi uygulandı. 28±17 gün intraventriküler olarak vankomisin ve amikasin tedavisi uygulandı. İntraventriküler tedavi sırasında 8 infanta ait BOS proteinleri seviyelerinde artışlar görülmüştür. İntraventriküler tedaviye başlarken BOS protein miktarı ortalama 624,1±429,1 (109-1330) mg/dl iken tedavinin 14. günü bu oran 993,7±582,2 (89-1750) mg/dl olmuştur. Ventriküloperitoneal şantı olan 7 infanttan 6 sında enfeksiyon tekrarı gözlenmiştir. İnfantların 7 si tedavi sırasında yaşamını yitirmiştir, ventriküloperitoneal şantı olan 1 infant tedavi edilirken, ailesi tedaviyi reddeden 8 infant taburcu edilmiştir. Sonuç: Yeni tedavi metodlarının geliştirilmesine rağmen, ventrikülit neonatal bakımda belirli bir standardizasyon olmamasında ötürü halen önemli bir problemdir.
